درس نهم:

نهضت آزادى ايران‌

«... اينهايى كه پيوند كرده‌اند با جبهه [ملى‌]، پيوند كرده‌اند با اين منافقين، پيوند كرده‌اند با منحرفين، من با اينها كار دارم كه شمايى كه متدين هستيد و مدعى تديّن، چه توجيهى از اين معنا داريد؟ آيا تكليف شرعى فقط اين است كه در مقابل مجلس و دولت اعلاميه صادر كنيد؟ در تمام تكليفهاى شرعى كه شما احساس كرديد همان تكليف شرعى را داريد كه مردم را دعوت كنيد به شورش در مقابل دولت اسلامى، در مقابل مجلس شوراى اسلامى؟

... در مقابل اين اعلاميه جبهه ملّى كه مخالف نص قرآن مجيد است و شما بعضى‌تان از مفسرين قرآن مجيد هستيد ... ديگر تكليف نداريد شما؟

... با اين مقدس‌هايى كه از اينها پشتيبانى مى‌كنند و با هم ائتلاف كردند و با منافقين هم از اوّل ائتلاف داشتند، با اين مسلمانهاى نماز خوان ما چه بكنيم.

... سعدى از دست دوستان فرياد. ما اين دوست‌نماها را چه بكنيم. ...

... اينقدر هواهاى نفسانيه زياد شده است كه نمى‌فهميد داريد چه مى‌كنيد ... آيا نهضت آزادى هم قبول دارد آن حرفى را كه جبهه ملّى مى‌گويد؟ ... آيا اين نماز شب خوانها اين را قبول دارند يانه؟ ... اينها همين جمعيت‌هايى هستند كه حضرت امير در مقابل آنها فشل شد، نتوانست كارى بكند ... آقا چرا براى دنيا آنقدر دست و پا مى‌زنيد.

... فقط نهى از منكرتان اين است كه بعضى از علماى اسلام را شما هى تضعيف كنيد. بعضى از نهادهاى اسلامى را تضعيف كنيد. ... ديد سياسى‌شان ناقص است ...

عقلشان به اندازه علمشان نيست. اعمالشان هم معلوم است كه چه به روز خودشان آوردند و چه كردند ....» [1] (امام خمينى، 25/ 3/ 1360)

[1] خط سازش، ج 1، ص 54 ـ 56.