پس ازآغاز جنگ جهانى اوّل، دولتهاى متّحد و متّفق، بيطرفى ايران را ناديده گرفتند و شمال و جنوب، و شرق كشورمان رابه اشغال خود آورده، حاكميّت و استقلال سياسى ايران رانقض كردند.

نفرت و انزجار مردم ايران از روسيه و انگلستان كه به دليل سياستهاى استعمارى قبلى آنها بود، پس از اشغال كشورمان تشديد شده، مردم تمايل به متحدين يعنى آلمان و عثمانى پيدا كردند و با كمك آن دو كشور مبارزاتى را عليه اشغالگران آغاز كرده و كميته دفاع ملّى و دولت موقت را در قم و كرمانشاه تشكيل دادند.

روسيه و انگلستان كه از قبل، قرارداد تقسيم ايران را بين خود منعقد نموده بودند، پس از اشغال ايران، قرارداد سرّى ديگرى نيز جهت تكميل قرارداد قبلى امضا كردند كه به موجب آن منطقه بيطرف ايران بين آن دو كشور تقسيم شد و ايران بطور رسمى به اشغال آنها درآمد و قرار بود كه پس از جنگ، مناطق تحت اشغال روسيه، ضميمه خاك آن كشور شود.

سياست متّفقين (روسيه و انگلستان) در زمان اشغال ايران، تصرف ميهن اسلامى ما، ناديده گرفتن استقلال و حاكميت ملّى ايران، پيوستن به آنها و پشتيبانى دولت ايران از متفقين بود. امّا سياست متحدين (آلمان و عثمانى)، حمايت از مردم و دولت موقت در جهت درگيرى و جنگ با روسيه و انگلستان و در نتيجه وارد شدن ايران به اتحاد مثلث بود.

وقوع انقلاب اكتبر روسيه اثرات بسيار مهمى بر روابط بين المللى بويژه بر روابط خارجى ايران داشت كه از جمله آنها لغو قراردادهاى 1907 و 1915، كاپيتولاسيون و ساير امتيازهايى بود كه روسيه تزارى با زور و جنگ از ايران دريافت كرده بود.