درس هشتم: روابط خارجى ايران پس از جنگ جهانى اوّل‌

جنگ جهانى اول سرانجام با شكست آلمان و تسليم امپراتورى اتريش- مجارستان، بلغارستان و عثمانى به پايان رسيد. در طول چهار سال جنگ و خونريزى، كشورهاى زيادى دچار صدمات و خسارتهاى مادى و انسانى شده بودند كه پس از پايان آن مى‌بايست به آنها رسيدگى و جبران مى‌شد. متّفقين كه خود را فاتحان جنگ مى‌دانستند، نياز به يك محكمه بين المللى داشتند تا متّحدين را در آنجا به سزاى اعمالشان برسانند و تدبيرى براى جلوگيرى از تكرار چنين حادثه‌اى در آينده بينديشند.

ايران و كنفرانس صلح ورساى‌

در سال 1298/ 1919 م، بلافاصله پس از پايان جنگ، متفقين كنفرانس صلحى را در كاخ «ورساى» پاريس در كشور فرانسه برگزار كردند. با توجّه به اين كه بيطرفى ايران در جنگ نقض شده بود و ايران مورد تجاوز هر دو گروه متخاصم در جنگ قرار گرفته و مردم ايران دچار مشكلات و گرفتاريهاى زيادى شده بودند. و حتى در سال آخر جنگ به علت حضور نيروهاى اشغالگر و مصرف مواد غذايى و مايحتاج عمومى به وسيله آنها، مردم دچار قحطى و تلفات زيادى شده بودند؛ دولت وقت ايران تصميم گرفت هيأتى را براى شركت در اين كنفرانس اعزام كرده و درخواستهاى خود را مبنى بر تعيين خسارت ايران و جبران آن از سوى آنها به اطلاع شركت كنندگان در كنفرانس برساند. به همين منظور هيأتى به سرپرستى «مشاور الملك على قلى انصارى» وزير امور خارجه به همراه‌