«ذكاء الملك» (محمدعلى فروغى) رئيس ديوان عالى كشور به فرانسه اعزام شدند. امّا دولت انگلستان مانع شركت هيأت ايرانى در كنفرانس شد؛ زيرا مدعى بود كه ايران بطور رسمى در جنگ بيطرف بوده و در آن شركت نداشته است و نمى تواند به عنوان يك دولت پيروز در جنگ شركت كند. انگلستان از آنجا كه همزمان با اين كنفرانس در تهران با وثوق الدوله مشغول مذاكره جهت تنظيم قرارداد مشهور به وثوق الدوله- كاكس بود، خود را قيم ايران در كنفرانس مى‌دانست. [1]

نمايندگان ايران كه از حضور در كنفرانس محروم شدند، تصميم گرفتند تقاضاهاى ايران را در جزوه‌اى منتشر كرده، به اطلاع نمايندگان ساير كشورهاى شركت كننده در كنفرانس برسانند. درخواستهاى ايران در سه قسمت سياسى، اقتصادى و قضايى تنظيم شد. در قسمت سياسى، الغاى قرارداد 1286 ه. ش/ 1907 م، برچيده‌شدن گاردهاى نظامى سفارتخانه هاى خارجى، استرداد كليه مناطق و شهرهاى اشغال شده ايران در قفقاز و ساير قسمتهاى شمال شرق و غرب ايران و در قسمت اقتصادى، تقاضاى غرامت و جبران خسارتى بود كه قواى اشغالگر در طى دوران حضور خود به مردم و دولت ايران وارد ساخته بودند. [2]

همچنين از جنبه قضايى، هيأت ايرانى خواستار لغو كاپيتولاسيون و محاكم مربوط به جرايم خارجيان در ايران بود. پس از انتشار اين درخواستها، نمايندگان ايران اميدوار بودند كه به درخواستهاى كشور متبوعشان ترتيب اثر داده شود، امّا مخالفت انگلستان از يك سو و عدم پشتيبانى حسن وثوق (وثوق الدوله) كه در اين زمان در پُست نخست وزيرى مشغول كار و محرمانه در حال گفتگو با مقامهاى انگليسى بود، از سوى ديگر باعث شكست كامل مأموريت هيأت ايران در پاريس شد. [3]

قرارداد استعمارى وثوق الدوله- كاكس‌

انگلستان پس از پايان جنگ اوّل جهانى زمينه‌هاى لازم را براى هدف خود

[1] - تاريخ تحولات سياسى و روابط خارجى ايران، مدنى، ج 2، ص 313-312؛ تاريخ روابط خارجى ايران، مهدوى، ص 200-199.

[2] - همان، ص 314-313؛ روابط ايران با دول خارجى در دوران قاجاريه، نائبيان، ص 271.

[3] - همان، ص 314؛ سياست خارجى ايران در دورۀ پهلوى، عبدالرضا هوشنگ مهدوى، ص 4، نشر البرز، تهران، 1373.