پس از كودتاى 28 مرداد و تا زمانى كه آيزنهاور در رأس قدرت آمريكا بود، شاه مشكل خاصى در روابط خود با آن كشور نداشت امّا همين كه «كندى» به رياست جمهورى انتخاب شد، به شاه جهت انجام اصلاحات اجتماعى فشار آورد و على امينى را مأمور اين كار كرد و شاه به رغم ميل باطنى خود او را به نخست وزيرى منصوب نمود.

امينى ابتدا اصلاحات جزئى و پُر سر و صدايى انجام داد، امّا به علت كارشكنيهاى شاه، دربار و عوامل انگليس نتوانست كارى از پيش ببرد. محمدرضا كه منتظر فرصت بود، تصميم گرفت كه خود نقش امينى را براى دولت آمريكا بازى كند. و به همين دليل مسافرتى به آن كشور انجام داد كه از نتايج مهمّ آن سفر، بركنارى امينى، اصلاحات ارضى و سپس انقلاب سفيد بود.

پس از اين كه روابط شاه و آمريكا بطور گسترده‌اى افزايش يافت وافراد زيادى از اتباع آن كشور در ايران مشغول كار شدند، دولت امپرياليست آمريكا تصميم گرفت كه مصونيت قضايى را كه مخصوص اعضاى كادر ديپلماتيك بود، به مستشاران آن كشور نيز تسرّى دهد كه اين امر در زمان نخست وزيرى «حسنعلى منصور» تحقق پيدا كرد و باعث واكنش سريع امام خمينى (ره) و دستگيرى و تبعيد ايشان شد. تبعيد امام (ره) بازتاب داخلى و خارجى نيز به همراه داشت. با قتل كندى و روى كار آمدن جانسون در آمريكا، روابط دو كشور نيز دچار دگرگونى شد، زيرا رئيس جمهور جديد، محدوديتهاى اعمال شده در زمان كندى در روابط آمريكا با ايران را لغو كرد.

در اواخر دهه 1340 ه. ش دو حادثه ديگر باعث افزايش نقش منطقه‌اى ايران شد: اوّل اعلام خروج نيروهاى انگليسى از خليج فارس و شرق كانال سوئز، دوم انتخاب نيكسون دوست قديمى شاه به رياست جمهورى آمريكا.