دچار نشود، روش ليبرال مآبى به خود گرفت و «فضاى باز سياسى» در ايران اعلام كرد. [1]

هر چند شعارهاى كارتر بنا به مصالح سياسى در ايران كمرنگ شد و روابط ايران و آمريكا دوباره به حالت اوّل برگشت و شاه همچنان از سوى كارتر و مشاور امنيت ملى او «زبيگنيو برژينسكى» مورد حمايت كامل بود، ولى مردم ايران با استفاده از همين فرصت اندك به روندنهضت خود كه از سال 1342 ه. ش شروع شده بود شتاب بيشترى بخشيدند. نهضت اسلامى ايران كه از آغاز، فراز و نشيبهاى فراوانى را پشت سر گذاشته بود، با حوادث سال 1356 ه. ش، به يك انقلاب خونين تبديل شد كه سرنگونى رژيم شاه وشكست سياستهاى كارتر را در پى داشت. [2]

[1] - سياست خارجى ايران در دوران پهلوى، هوشنگ مهدوى، ص 463-461؛ عقاب وشير، بيل، ص 372-361.

[2] - جنگ قدرتها در ايران، روبين، ص 155-139؛ عقاب و شير، بيل، ص 373.