درس نوزدهم: روابط ايران با كشورهاى بزرگ دنيا

ايران در دوران حكومت محمدرضا پهلوى و بويژه در طول دودهه آخر عمرآن رژيم با بيشتر كشورهاى دنيا اعم از نوع كمونيستى و سرمايه دارى ارتباطات و مناسبات سياسى، اقتصادى و نظامى داشت. البته كميت و كيفيت روابط با كشورهايى كه وابسته به بلوك غرب و شرق بودند، به ميزان زيادى بستگى به نوع روابط ايران با هر يك از رهبران دو بلوك يعنى آمريكا و اتحاد شوروى سابق داشت به عبارت ديگر، هر گاه روابط سياسى ايران با هر يك ازدو ابرقدرت دچار نوسان مى شد، به همان نسبت با كشورهاى وابسته به آن دو قدرت بزرگ نيز دچار دگرگونى مى‌شد و اين مسأله در مورد بلوك شرق سابق بيشتر نمود پيدا مى‌كرد.

موضوع اين درس، روابط خارجى ايران با كشورهاى بزرگ دنياست، امّا چون تعداد اين گونه كشورها زياد است، به تناسب حجم يك درس به مهمترين اين كشورها كه از يك سو وابستگى بيشترى به امريكا و شوروى داشتند واز سوى ديگر، روابطشان با ايران در سطح بالاترى برقرار بود، اشاره مى شود.

روابط سياسى ايران و انگلستان‌

ايران با انگلستان از گذشته هاى دور داراى روابطى بوده است. از زمان تشكيل حكومت قاجاريه در ايران، اين كشور همواره يكى از دو قدرت بزرگ در صحنه سياسى ايران در برابر روسيه بود. بعد از انقلاب اكتبر 1917 م، روسيه و تا پايان جنگ جهانى دوم‌