درس بيستم: روابط خارجى جمهورى اسلامى ايران با سازمانهاى بين المللى

با لطف و عنايت خدا و رهبرى داهيانه ومخلصانه امام خمينى (ره) و استوارى واز جان گذشتگى ملت مسلمان ايران، رژم منحوس پهلوى در 22 بهمن 1357 ه. ش سقوط كرد. با پيروزى انقلاب اسلامى، بساط 2500 ساله شاهنشاهى در ايران برچيده شد و آرمان ديرينه موحدان و حق طلبان تحقق يافت و حكومت اسلامى بر ويرانه هاى كاخ استبداد حكومتهاى فاسد بنا نهاده شد. ماهيت حكومت اسلامى با حكومتهاى سابق ايران تفاوت داشت و با قانون اساسى جديد، خط مشى اسلامى و آرمانهاى خدايى وارد صحنه هاى سياسى داخلى و خارجى شد؛ از اين رو، سياست خارجى جمهورى اسلامى نسبت به گذشته دچار تغيير و تحولات اصولى شد كه در چند درس آينده به روابط خارجى ايران، پس از انقلاب اشاره خواهد شد.

يكى از ويژگيهاى قرن بيسم، تأسيس سازمانهاى بين المللى و منطقه اى و نقش آنها در تحولات و حل و فصل مسائل و اختلافات دوجانبه و چندجانبه است. به همين دليل عده زيادى از كارشناسان سياست بين الملل، اين قرن را قرن سازمانهاى بين المللى ناميده اند. در حال حاضر اين سازمانها را از دو جهت مى توان مورد توجه و بررسى قرار داد: نخست نقش و اهميتى كه در روند ارتباطات و مناقشات بين المللى و حل و فصل مسالمت آميز آنها به عهده دارند و ديگر بازيچه قرار گرفتن اين سازمانها به دست كشورهاى بزرگ، بويژه امريكا كه از طريق اين گونه سازمانها، هدفها و سياستهاى امپرياليستى خود را در سراسر جهان به اجرا در مى آوردند.