نداشتند و مى كوشيدند كه از هرفرصتى براى بهبود روابط با آمريكا به هر قيمت ممكن استفاده كنند. [1]

آمريكا به دنبال ناكامى خود و براى ايجاد انحراف در مسير انقلاب در صدد برآمد تا با تغيير تاكتيكها و شيوه هاى قبلى، از طُرق ديگرى به منافع نامشروع واز دست رفته‌اش در ايران دست يابد. بنابراين هدف اصلى سياست خارجى اين كشور در اوايل انقلاب و در زمان دولت موقت، تثبيت يك دولت ميانه‌رو و سازش كار بود و به همين دليل مى‌كوشيد كه ناسيوناليستهاى غير مذهبى و ميانه رو، قدرت را بطور كامل قبضه كنند. با بقاى دولت بازرگان بر سر قدرت، اميدهاى آمريكا مى‌توانست متحقق شود، ولى با تسخير لانه جاسوسى و سقوط دولت موقت، آرزوهاى آن كشور به يأس و نااميدى تبديل شد. [2]

تسخير لانه جاسوسى‌

اهميت و ارزش حياتى ايران براى آمريكا چيزى نبود كه زمامداران اين كشور بزودى و به آسانى از آن چشم پوشى كنند. آنها در كمال ناباورى و در بهت و حيرت با مشاهده طوفان سهمگين كه انقلاب ضداستكبارى برپا كرده بود، هرگز حاضر نبودند ايران را از دست رفته تلقى كنند. در شرايطى كه هنوز آثار خونهاى پاك شهداى انقلاب كه در اعتراض به سلطه استبداد و استكبار بر سنگفرش خيابانها و ديوارها نقش بسته بود، آمريكا تلاشهاى دامنه‌دار و سازمان يافته اى راآغاز كرد تا به هر قيمت ممكن وضع را به حالت سابق بازگردانده، ايران را دوباره به مدار سلطه اهريمنى خود بكشاند اسناد به دست آمده از سفارتخانه آمريكا در تهران كه به «لانه جاسوسى» معروف شد، ثابت كرد كه اين سفارتخانه و ساير كنسولگريهاى آمريكا در ايران به سرعت دست به كار شده و به جمع آورى اطلاعات دقيقى درباره شخصيتهاى مختلف انقلاب، سازمانها سياسى و نظامى مبادرت ورزيدند و به شكل پرونده هاى بايگانى نگهدارى مى‌كردند و پس از

[1] - نظرى به سياست خارجى جمهورى اسلامى ايران، جواد منصورى، ص 13.

[2] - خط سازش، مجتبى سلطانى، ص 204.