روابط خارجى جمهورى اسلامى ايران و كشور آلمان غربى سابق بنا به دلايلى از جمله وابستگى سياسى آن كشور به آمريكا، پشتيبانى آلمان از عراق در جنگ تحميلى، مسأله لانه جاسوسى و ... در اوايل پيروزى انقلاب از وضعيت مطلوبى برخوردار نبود، اما به تدريج با رفع بعضى از عوامل فوق رو به بهبود و گسترش نهاد و بعد از اتحاد دوآلمان نيز روز به روز گسترش يافته است.

روابط سياسى جمهورى اسلامى ايران با انگلستان در طول سالهاى بعد از پيروزى انقلاب دچار نوسانات و تحولات زيادى شده و چندبار به طور كامل بنا به دلايل گوناگون قطع شده است، اما از سال 1374 ه. ش به اين طرف كم كم رو به بهبودى نسبى نهاده است.

روابط جمهورى اسلامى و فرانسه بعد از پيروزى انقلاب اسلامى به دو دوره حكومت سوسياليستها ودوره حكومت ژاك شيراك تقسيم مى‌شود؛ روابط در دوره اول از وضعيت مطلوبى برخوردار نبود، اما از زمان روى كارآمدن شيراك تقريبا به حال عادى برگشته و روز به روز بهبود مى‌يابد.

عواملى مانند وابستگى ژاپن به سياستهاى آمريكا، مسأله لانه جاسوسى، شركت ژاپن در تحريم اقتصادى غرب عليه ايران و عدم رعايت بيطرفى در جنگ، نوساناتى در روابط ايران با ژاپن در نخستين دهه بعد از پيروزى انقلاب ايجاد كرد، اما آرام آرام و با مرور زمان وحل بعضى از مشكلات، روابط دو كشور رو به ترقى و رشد بوده است.

مسائل ومشكلاتى مانند هجوم شوروى سابق به كشور مسلمان افغانستان، حمايت از عراق در جنگ تحميلى، مسأله حزب توده ايران واختلاف ايدئولوژيكى، از جمله عوامل بحران زا در روابط دو كشور جمهورى اسلامى و شوروى سابق بوده است. با حل و فصل اين مشكلات، روابط دو كشور با آغاز سفر هيأت اعزامى امام خمينى (ره) به مسكو كم كم رو به بهبود بود كه با سفر آقاى هاشمى رفسنجانى به آن كشور وارد مرحله جديدى شد و حتى با فروپاشى آن كشور خللى به آن وارد نشد و روابط ايران با فدراسيون روسيه گسترش يافت و اكنون نيز روز به روز گسترده تر مى‌شود.

در بين قدرتهاى بزرگ دنيا، روابط جمهورى اسلامى ايران با جمهورى خلق چين كمتر دچار دگرگونى و فراز و نشيب بوده، بعد از پيروزى انقلاب اسلامى همواره به دور از مسائل حاشيه‌اى، روند طبيعى خود را طى نموده و در همه زمينه ها گسترش يافته است.