دردناكترين آنها حادثه جمعه خونين مكه در سال 1366 ه ش [1] بود كه آل سعود در يك حمله وحشيانه كه توسط آمريكا طراحى شده بود، زائران ايرانى خانه خدا را به خاك و خون كشيد و بيش از چهارصد نفر از آنان را به جرم شركت در مراسم برائت از مشركين قتل عام كرد.

اين حادثه هولناك، سواى رنگ سياسى آن بى حرمتى به خدا و حرم أمن الهى بود و خشم و انزجار مسلمانان، بويژه ايرانيان را نسبت به حاكمان عربستان برانگيخت و امام (ره) طى يك بيانيه شديد اللحن آن را محكوم كرد و آل سعود را به باد انتقاد گرفت و رسوا ساخت. طبيعى است كه در چنين شرايطى روابط دو كشور قطع شود.

در سال 1370 ه. ش روابط سياسى جمهورى اسلامى ايران و عربستان پس از چهارسال قطع رابطه دوباره برقرار گرديد و سفارتخانه هاى دو كشور بازگشايى شد. از آن تاريخ به بعد و بويژه بعد از پايان جنگ كويت، روابط سياسى دو كشور به سوى بهبودى نسبى در حال پيشرفت است.

ب- كويت‌

روابط سياسى جمهورى اسلامى ايران با شيخ نشين كويت نيز پس از پيروزى انقلاب اسلامى داراى فراز و نشيبهاى زيادى بوده است. هر چند كشور كويت از ميان كشورهاى خليج فارس از جمله اولين كشورهايى بود كه جمهورى اسلامى ايران را به رسميت شناخت و زمينه هاى خوبى براى افزايش سطح روابط دو كشور نيز وجود داشت. اما پس از آغاز جنگ تحميلى و تشكيل شوراى همكارى خليج فارس وحمايتهاى بى دريغ آن از عراق، كويت نيز از جمله كمك دهندگان بسيار مهم به عراق در جنگ تحميلى بود. ازاين رو، روابط دو كشور نيز تحت الشعاع سياستهاى خصمانه شوراى همكارى خليج فارس عليه ايران قرار گرفت و دچار نوسانات شديدى شد. [2]

تجاوز رژيم عراق به كويت و محكوميت عراق از سوى ايران و سياست مدبرّانه مقامهاى ايران در جنگ كويت باعث ايجاد تحول مهمى در روابط دو كشور گرديد.

[1] - مبانى رفتارى شوراى همكارى خليج فارس در قبال جمهورى اسلامى، نعيمى ارفع، ص 116.

[2] - تاريخ سياست خارجى ايران از شاهنشاهى هخامنشى تا امروز، على بابايى، ص 509.