در مجلس مى‌كند، امّا رضا خان، به محض اطلاع از اين قضيه، استعفاى خود را اعلام و به «بومهن» نزديكى تهران، مى‌رود. در اين هنگام، فرماندهان قوا به دستور رضاخان بامجلس اتمام حجّت كردند تا وى را بازگردانند. مجلس هم در چنين وضعى تشكيل جلسه داد و از صد نفر نماينده، 96 نفر به دولت رضا خان رأى اعتماد دادند. در ضمن، دوازده نفر انتخاب شدند تا وى را دوباره از «بومهن» بازگردانند. از جمله اين عدّه مستوفى الممالك، مشيرالدوله و مصدّق السلطنه بودند.

رضا خان، پس از مدّتى كه هيأت را معطل مى‌كند و با مذاكرات مفصّلى كه انجام مى‌گيرد به تهران باز مى‌گردد. در اين وقت احمد شاه به مجلس چنين نوشت:

چون من به قانون اساسى سوگند ياد كرده‌ام و در اين اواخر بر اينكه رضا خان قانون اساسى را نقض كرده است آگاه شدم نسبت به او احساس دوستانه ندارم امّا چون مجلس به او رأى اعتماد داده است من نمى‌خواهم كارى مخالف اراده مجلس كرده باشم و به وليعهد دستور مى‌دهم كه اجازه تشكيل كابينه را به رضا خان بدهد. [1]

رضا خان به هيأت مشاورين خصوصى خود بركنارى احمد شاه و برادرش وليعهد را عنوان مى‌كند. از جمله اعضاى اين هيأت هشت نفره عبارت بودند از: حسين علاء، تقى‌زاده، مستوفى‌الممالك، مشيرالدوله، مصدق‌السلطنه. در نهايت، مصدق‌السلطنه پيشنهاد درخواست فرماندهى كلّ قوا را از مجلس براى رضا خان مطرح مى‌كند. [2] مجلس نيز پس از طرح اين پيشنهاد، فرماندهى كلّ قوا را به وى اعطا مى‌كند. ولى رضا خان براى رسيدن به قدرت مطلقه هنوز عطش داشت.

از اين رو دوباره موضوع خلع احمد شاه و پادشاهى خود را در خَفا براى نمايندگان طرفدار خودش در مجلس، مطرح و موافقت آنها را براى تصاحب سلطنت جلب مى‌كند، تا جايى كه اكثريت مجلس به مادّه واحده‌اى كه سلسله قاجار را از سلطنت خلع‌

[1] انقلاب اسلامِی و رِیشه‌هاِی آن، عباسعلِی عمِید زنجانِی، ص 206 ـ 207.

[2] همان، ص 231.