اين جمعيّت به نام «محمد بخارايى» و پس از اخذ مجوز شرعى از «آيت اللَّه ميلانى» صورت گرفت. پس از اين اقدام شجاعانه، عده‌اى از اعضاى اين جمعيت دستگير شدند كه بعد از انجام محاكمات فرمايشى عده‌اى به اعدام و بعضى نيز به زندان محكوم شدند.

محكومين به اعدام عبارت بودند از: بخارايى، صفار هرندى، مرتضى نيك نژاد و صادق امانى. برخى از جمله شهيد مهدى عراقى، امانى و عسگر اولادى به زندان ابد با اعمال شاقّه و حجت الاسلام انوارى نيز به پانزده سال زندان محكوم شدند. [1]

مقاومت آنها در جلسات محاكمه و شادمانى محكومين به اعدام در ساعات قبل از اجراى حكم، نشانه اخلاص و ايمان آنها در راه اجراى احكام اسلامى در جامعه بود. بر روى اسلحه محمد بخارايى نوشته شده بود: «حكومت اسلامى بايد ايجاد گردد.» آنها با انگيزه الهى و با خلوص كامل در اين راه قدم برداشتند و تا آخرين لحظه، مقاومت كردند.

هرچند جمعيّت مؤتلفه اسلامى سركوب شد، ولى حركت انقلاب اسلامى همچنان تداوم يافت.

ب- حزب ملل اسلامى‌

اين حزب در 1340 ه. ش. با هدف ايجاد حكومت اسلامى تشكيل شد. مؤسس اصلى آن محمد كاظم بجنوردى فرزند مرحوم آيت اللَّه بجنوردى بود. شعارهاى اصلى آنها عبارت بودند از: اسلام، قرآن و همبستگى ملل اسلامى. بعد از قيام پانزده خرداد اين حزب دست به فعاليت چشمگيرى زد و در سطح وسيعى شروع به عضوگيرى كرد.

اكثريت اعضاى آن را دانشجويان و دانش آموزان تشكيل مى‌دادند و سطح متوسط سن اعضاى آن بيست سال بود. اين حزب براى رسيدن به هدف، مشى مسلحانه را اتّخاذ نمود. براى به دست آوردن سلاح مورد نياز به شيوه‌هاى گوناگون متوسل شد. نشريه داخلى آن كه به صورت استنسيل شده در اختيار اعضا گذاشته مى‌شد، «خلق» نام داشت و هدف از آن رساندن آگاهيهاى لازم به اعضاى حزب بود.

[1] پِیام انقلاب، شماره 140، ص 47.