نتيجه بى‌ثمر بودن مبارزات- از اين حزب بريده بودند. تعدادى از اعضاى اين گروه در 1346 توسط رژيم دستگير شدند. باقيمانده اين گروه با تشكيل پنج تيمِ شهر، كوه، اسلحه، علمى و رابط، گروه سياهكل را تشكيل دادند. آنها براى تهيه اسلحه با رژيم عراق و نماينده ك. گ. ب. در بغداد تماس برقرار كردند كه مقدارى سلاح و مهمات مورد نياز در اختيار آنها قرار گرفت. اين گروه پس از حمله به پاسگاه سياهكل در 1349 ه. ش.

توسط رژيم سركوب شده و عدّه زيادى از آنها دستگير شدند. روستائيان در دستگيرى و سركوبى عناصر اين گروه نقش مهمى ايفا كردند. گروه دوم به رهبرى شكر الله پاك نژاد شامل گروهى از دانشجويان با مرام ماركسيستى بود كه به جنبش مسلحانه روى آورده بود. عده‌اى از اعضاى اين گروه پس از تماس با تيمور بختيار و طلب استمداد از وى براى فرار به عراق در 1348 ه. ش. توسط ساواك كشف و دستگير شدند. [1]

سرانجام باقيمانده دو گروه «چريكهاى فدايى خلق» را در 1350 ه. ش. به وجود آوردند. پس از انجام تعدادى ترور و دستبرد به بانكها در نهايت رژيم توانست ضربه مهلك خود را با دستگيرى و قتل بيش از 65 نفر از اعضاى آن در 1355 ه. ش. به اين سازمان وارد كند. در اين سال نزديك به نود درصد از كادرهاى سازمان كشته شدند.

عده‌اى از عناصر باقيمانده در همان سال با اعلام انشعاب، عمليات چريكى را دور از خرد و انديشه و حركتى احساساتى تلقى كرده، به فعاليتهاى سياسى روى آوردند.

خلاصه آنكه ضربه وارد شده بر اين سازمان از طرف رژيم پهلوى سابق چنان بود كه تا پيروزى انقلاب اسلامى نتوانست سازماندهى لازم را به وجود آورد. يكى از مهمترين عوامل شكست اين سازمان، نداشتن پايگاه در بين مردم مسلمان ايران بود.

[1] نهضت امام خمِینِی، روحانِی، ج 3، ص 388.