مخالف من وحشت بزرگ را وعده مى دهند و تكرار آن پس از واقعه كه اين همان وعده بوده است. شاهد ديگرى بر توطئه است. نه اينكه واقعا شاه يك غيبگوى بزرگ است.» [1]

دولت آشتى ملى!

شاه براى تسلط بر اوضاع دست به اقدامهاى فريبنده‌اى در غالب كابينه «شريف امامى» و تحت عنوان دولت «آشتى ملى» زد. وى خود را آخوندزاده و مقلد «آيت الله شريعتمدارى» معرفى كرد. از جمله اقدامهاى وى تغيير تاريخ شاهنشاهى به هجرى شمسى، دستور تعطيل قمارخانه ها، دستگيرى بعضى از عوامل رژيم از جمله نصيرى، هويدا، كاهش مالياتها، افزايش حقوق كارمندان دولت، آزادى شمارى از زندانيان سياسى، انحلال حزب رستاخيز و ... بود، اما از آنجا كه مردم مسبب تمام جنايات و عقب ماندگى كشور را شخص شاه مى دانستند، به چيزى جز سرنگونى رژيم سلطنتى و برقرارى حكومت اسلامى راضى نبودند. به همين سبب نه تنها از دامنه مبارزه مردم مسلمان ايران كاسته نشد، بلكه شاهد گسترش روزافزون آن بوديم. در اينجا به بعضى از حوادث مهم دوره نخست وزيرى شريف امامى اشاره مى‌كنيم.

الف- نماز سياسى- عبادى عيد فطر

در طول ماه مبارك رمضان سال 1357 ه. ش در شهرهاى گوناگون ايران عده‌اى از مردم در راهپيماييها شهيد، مجروح و دستگير شدند كه اين خود ضربه بزرگى بر پيكر به اصطلاح دولت آشتى ملى شريف امامى وارد كرد. پس از اتمام ماه مبارك رمضان، مردم در سراسر ايران در صفوف فشرده و باشكوه، نماز سياسى- عبادى عيد فطر را به جا آوردند و پس از آن با شعارهاى ضد رژيم به تظاهرات پرداختند.

در تهران نيز حدود يك ميليون نفر در اين مراسم شركت كرده، پس از خاتمه نماز در حالى كه تانكها، توپها و كاميونهاى ارتش حركت مردم را زير نظر داشتند با نظم و آرامش‌

[1] صحِیفه نور، ج 2، ص 91.