آزاد شده بود، اعلام كرد كه در روز تاسوعا از جلوى خانه خود اقدام به راهپيمايى خواهد كرد. دولت نظامى كه از روزهاى قبل با استقرار نيروهاى نظامى مجهز بطور جدى تصميم به ممانعت از حركت مردم داشت. در يك عقب نشينى آشكار در مقابل عزم راسخ مردم، تصميم قبلى خود را پس گرفت و نيروهاى نظامى را از خيابانهاى تهران جمع آورى و در شمال شهر و در اطراف كاخ شاه مستقر كرد. مردم از اوايل صبح تاسوعا پس از اجتماع در جلوى خانه آيت الله طالقانى به طرف ميدان آزادى حركت كردند. جمعيّت فراوان كه بعضى از خبرنگاران تا سه ميليون نفر نقل كرده‌اند، با نظم و ترتيب خاص و با حمل پلاكاردهايى كه شعارهاى انقلاب در آن نوشته شده بود و همچنين تصاوير حضرت امام (ره) و شهداى انقلاب اسلامى مانند سيل خروشان به طرف ميدان آزادى سرازير شدند. [1]

روز عاشورا كه يادآور شهادت مظلومانه امام حسين (ع) و ياران وفادارش بود، مراسم تظاهرات و راهپيمايى با شور و احساسات بيشتر همانند روز قبل با نظم و آرامش صورت گرفت. در پايان راهپيمايى قطعنامه‌اى صادر شد كه در آن به مواردى همچون تجليل از مقام امام خمينى (ره) به عنوان رهبر انقلاب، برچيده شدن بساط رژيم سلطنت، برقرارى حكومت عدل اسلامى، نفى هر گونه استعمار و تأكيد بر برقرارى روابط حسنه با كشورهايى كه در موضع خيانت نباشند، شناسايى حقوق اقليتهاى مذهبى، اجراى عدالت اجتماعى، استقلال اقتصادى و ... اشاره شده بود. [2] همزمان با اين مراسم در شهرهاى ديگر نيز تظاهرات و راهپيماييهايى صورت گرفت و در بعضى از شهرها مردم توسط مأمورين رژيم به خاك و خون كشيده شدند.

حضرت امام (ره) طى اطلاعيه‌اى ضمن تجليل از حركت ميليونى مردم در روزهاى تاسوعا و عاشورا فرمود:

«من همزمان با راهپيمايى بزرگ شما در پيامى به تهران به دولتها اعلام نمودم كه رفراندوم اين دو روز براى هيچ كس ابهامى باقى نگذاشت كه ملت شاه را

[1] تارِیخ سِیاسِی معاصر اِیران، مدنِی، ج 2، ص 300.

[2] همان، ص 301 ـ 302.