نمى خواهد و عدم رسميت او را با اكثريت قاطع و قريب به اتفاق اعلام كرد و به همين جهت اخطار نمودم كه از اين پس هر كس از سران دولتها از شاه پشتيبانى كند از نفت ايران محروم و قراردادهاى ايران با آنان غير رسمى اعلام مى‌شود. تا مادامى كه سران اين دولتها پشتيبان شاه بر سركارند، قطع نفت و بطلان قراردادها ادامه دارد. [1]

دولت بختيار و شوراى سلطنت‌

شاه كه از دولت نظامى نيز مأيوس شده بود، در صدد تشكيل دولتى برآمد كه از چهره به ظاهر ملى و وجيهى برخوردار باشد تا براى خاموش كردن شعله هاى انقلاب از آن استفاده كند. در اين زمان بسيارى از مهره‌هاى مورد نظر شاه از پذيرش اين پست سرباز زدند تا اينكه شاهپور بختيار كه يكى از اعضاى قديمى جبهه ملى بود، پس از انجام مذاكراتى با شاه، پست نخست وزيرى را قبول كرد. پذيرش چنين مقامى در آن زمان حساس انقلاب باعث خشم و انزجار مردم نسبت به او و در نتيجه اخراج وى از جبهه ملى شد.

بختيار براى جلب افكار عمومى برنامه هاى دولت خود را اعلام كرد. اين برنامه ها شامل: عدم فروش نفت به اسرائيل و آفريقاى جنوبى، انحلال ساواك، انحلال بعضى از وزارتخانه ها از جمله وزارت اطلاعات و جهانگردى، آزادى زندانيان سياسى، لغو تدريجى حكومت نظامى و شناسايى تمام آزاديهاى مصرحه در قانون اساسى بود. [2]

شاه پس از رأى اعتماد مجلسين به بختيار، ايران را با چشم گريان ترك كرد. مردم پس از اطلاع از خروج شاه از ايران به خيابانها ريخته و به شادمانى پرداختند. البته شاه قبل از ترك ايران با تلاش زيادى شوراى سلطنت را تشكيل داده بود. اين شورا فقط توانست يك بار تشكيل جلسه بدهد، آن هم براى تعيين رئيس شورا بود كه فردى به نام سيد جلال تهرانى به اين مقام منصوب شد. ولى بعدها به پاريس رفت و قبل از شرفيابى‌

[1] نهضت روحانِیون اِیران، دوانِی، ج 2، ص 90.

[2] از سِید ضِیا تا بازرگان، نجمِی، ج 2، ص 1811.