عربستان، عمّان، بحرين، تركيه، مصر، رژيم اشغالگر قدس، كنيا، سومالى، استراليا، فيليپين، آفريقاى جنوبى و همچنين جزيره ديوگوگارسيا.

اين كشور جهت اعلام حمايت خود، سيل سلاح را به سوى كشورهاى منطقه سرازير كرد تا جايى كه اين كشورها گنجايش اين همه سلاح را نداشتند. عربستان در اين سياست آمريكا از جايگاه ويژه‌اى برخوردار گرديد از آثار منفى خريد اين حجم از سلاح، كاهش سرمايه‌گذارى در زمينه هاى آموزش، بهداشت، اشتغال و ... بود كه خود باعث تشديد مخالفتهاى مردمى در داخل اين كشورها شد.

بعد از پيروزى انقلاب، آمريكا با ايجاد مشكلات فراوان داخلى و خارجى سعى در به شكست كشاندن آن داشت. تشويق گروههاى مسلّح ضد انقلاب، ايجاد درگيريهاى قومى و مذهبى و مهمتر از همه دامن زدن به اختلافات شيعه و سنى، مساعدت مادّى و معنوى به تجزيه طلبان در نقاط مختلف ايران از جمله كردستان، طرح كودتاى نظامى، حمله نظامى مستقيم به طبس و تحميل جنگ هشت ساله توسط عراق به ايران از جمله توطئه هاى اين كشور عليه ايران بود.

آمريكا در دو سال اوّل جنگ با توجّه به حضور نيروهاى عراق در خاك كشورمان در ظاهر سياست مزوّرانه بى طرفى را اختيار كرد ولى پس از كسب پيروزيهايى توسط ايران، آشكارا ميلياردها دلار اعتبار و تسليحات در اختيار عراق قرارداد تا جنگ به نفع ايران به اتمام نرسد. در همين راستا اسم عراق را نيز از ليست كشورهاى حامى تروريست خارج كرد.

آنها با هدف نابودى امكانات دو كشور ايران و عراق و در جهت تثبيت كشورهاى مرتجع در منطقه و از بين رفتن خطرهاى بالقوّه عليه رژيم اشغالگر قدس، در نهايت سياست «جنگ بدون برنده» را پى گيرى مى‌كردند. خلاصه اينكه انقلاب اسلامى با كمكهاى الهى و حمايتهاى مردمى توانست تمام اين مشكلات را با موفقيّت پشت سر گذارد.

شوروى سابق و انقلاب اسلامى‌

با توجه به برداشتهايى كه شوروى سابق از انقلاب اسلامى ايران داشت مواضع آنها از فرازونشيبهاى فراوانى برخوردار بوده است. بعد از شروع حركت مردمى در نوزده‌