دى 1356 و با توجه به روابط حسنه اى كه بين شوروى و رژيم شاه ايجاد شده بود سعى در حفظ بيطرفى خود داشت. به طورى كه اخبار ايران را بدون هيچ گونه تفسير و تحليلى ارائه مى داد ولى توجه به اين نكته ضرورى است كه اخبار مربوط به اين قيام به صورتى منتشر مى شد كه گويى واقعه اى زودگذر و مربوط به همان روز بوده است. علل برداشت آنها مبنى بر مقطعى بودن حركت مردم ايران عبارت بودند از: 1- عدم سازماندهى حزبى 2- اعتقاد به موقعيت مستحكم و قدرتمند رژيم شاه.

مرحله بعد، پس از حوادث هفده شهريور آغاز شد. به زعم آنها با كشتار وسيع مردم قيام توسط رژيم مهار شده بود. ولى با توجه به قول رژيم مبنى بر اعطاى آزاديهايى از جمله آزادى انتخابات، براى اينكه از شركت در انتخابات آينده عقب نمانند شروع به ابراز مخالفتهايى عليه رژيم كردند. پس از حدود يك ماه آرامش نسبى مردم، حركات مردمى در سراسر كشور شديد تر و با شعارهايى كه بيش از پيش رنگ مذهبى و ضد استعمارى داشت مطرح شد. به همين دليل شورويها عليه انقلاب اسلامى موضع گيرى كردند.

پس از پيروزى هر چند به صورت ظاهر حكومت جمهورى اسلامى را به رسميت شناختندولى به طرق مختلف شروع به توطئه عليه انقلاب اسلامى كردند كه از جمله آنها عبارت بودند از: اعزام عوامل وابسته خود به داخل كشور و تأسيس حزب توده با مشى منافقانه و با هدف براندازى نظام، كمكهاى فراوان تسليحاتى اعم از تانك، موشك، هواپيماهاى ميگ و ... به عراق در جريان جنگ تحميلى، كمك به گروهكهاى ضد انقلاب و تجزيه‌طلب مانند حزب دموكرات كردستان، سازمان مجاهدين (منافقين) خلق و .... [1]

[1] کژ راهه، طبرِی، ص 143.