مى‌كرد. در جنوب شرقى شهر «وادى جهنم» واقع بود و به موازات ديوار غربى دره ديگرى قرار داشت كه عمق آن از دو درّه پيشين كم‌تر بود. به اين ترتيب تنها منطقه مناسب براى حمله به استحكامات شهر ضلع جنوب غربى بود. جايى كه ديوار از كوه صهيون مى‌گذرد و در راستاى ديوار شمالى امتداد مى‌يابد. اما دژ (كه همان برج داود باشد) در وسط ديوار غربى واقع است و بر راهى كه از برابر تپه تا دروازه يافا ادامه دارد مشرف مى‌باشد. با آنكه در اين دوره در شهر چاه آب كم بود، چشمه‌ها و قناتهاى موجود در آن آب لازم را براى مدت مديدى تأمين مى‌كرد.

فاطميها و سلاجقه پيوسته بر سر تصرف قدس با يكديگر منازعه داشتند. هنگامى كه دامنه حمله اول صليبى به فلسطين كشيده شد، قدس زير فرمان افتخارالدوله فاطمى بود.

وضع ديوارهاى شهر پيوسته خوب بود و نگهبانانى نيرومند از مسلمانان عرب و سودانى از آن حمايت مى‌كردند. افتخارالدوله پس از آگاهى بر نزديك شدن صليبيها، چاههاى بيرون شهر را پر كرد و گله‌هاى گوسفند و چارپايان را به داخل شهر آورد و آماده جنگ شد. او به عناصر ارتودوكس، كه به ارتباط با فرنگيان مشهور بودند، فرمان داد كه شهر را ترك گفته در بيرون باروى آن اقامت كنند. در شهر هزاران مسيحى بودند، و افتخارالدوله نمى‌توانست در جنگ با برادران مسيحى‌شان به آنان اعتماد كند. علاوه بر آن با خروج آنان از شهر امكانات كسانى كه در محاصره مى‌ماندند نيز افزايش مى‌يافت. در همين حال افتخارالدوله پيكى به مصر فرستاد و خواستار كمك فورى گرديد.

بلافاصله پس از رسيدن نيروهاى صليبى، محاصره شكل گرفت و همه يگانها در نزديكى ديوار شمالى بيت‌المقدس متمركز گشتند. روبرت نورمانديايى در امتداد ديوار شمالى در مقابل دروازه الزهور- دروازه هيرود يا ساهره- موضع گرفت و در سمت راستش روبرت فلاندر مقابل دروازه عامود (دروازه دمشق يا قديس استفان) موضع گرفت. گودفرى امير سورين در برابر ركن شمال غربى شهر تا دروازه يافا موضع گرفت و تانْكِرْد كه از بيت لحم آمده بود نيز به او پيوست. در جنوب موضع او ريموند كنت تولوز استقرار يافت كه پس از دو يا سه روز به كوه صهيون رفت، زيرا متوجه شد كه دره ميان او و ديوارهاى شهر فاصله مى‌اندازد.

اما بخشهاى شرقى و جنوب شرقى بى‌محافظ باقى ماند و كسى از آنها پاسدارى نمى‌كرد.