محاصره روز 7 ژوئيه 1909 آغاز گرديد. صليبيها در روز 12 ژوئيه اقدام به حمله كرند، كه مسلمانان موفق شدند آنان را درهم بكوبند. صليبيها پا پس گذاشتند تا بروند و برج و نردبان و ابزار حصارگيرى آماده سازند. مسيحيان بومى با صليبيها دست دوستى دادند و آنان را به سوى چشمه‌ها و جنگلهاى مجاور راهنمايى كردند. در 10 تموز- ژوئيه- برجهاى چوبى آماده شد و با حمل آنها بر روى عراده در جاى خود قرارشان دادند. برج اول نزديك ديوار شمالى، دومى نزديك كوه صهيون و سومى كه حجم كم‌ترى داشت براى كار گذاشتن در سوى شمال غربى ديوارها ساخته شد. كار ساختن برجها به سختى و دور از چشم نگهبانان بيت‌المقدس و با احتياط كامل انجام گرفت و همين بود كه با ديدن اين قلعه‌ها بر خود لرزيدند. افتخارالدوله بخشهاى ضعيف‌تر ديوار شهر را تقويت كرد. برجهاى حصارگير پيوسته در معرض سنگباران و پرتاب آتش قرار داشت تا از نزديك شدن آنها به سوى ديوارها جلوگيرى به عمل آيد. تاريخ آغاز حمله شب 13 يا 14 ژوئن تعيين گرديد و تصميم بر اين شد كه حمله اصلى از كوه صهيون در برابر بخش شرقى باروى شمالى آغاز گردد و همزمان يك تك فريبنده نيز از زاويه شمال غربى بارو انجام پذيرد.

چهل روز گذشت و مدافعان شهر با تمام وجود از آن دفاع كردند؛ در حالى كه دشمن از برترى مطلق برخوردار بود و دوازده هزار نيروى پياده و 1300 سوار در اختيار داشت.

در روز 14 ژوئيه و شب پيش از آن صليبيها با وجود باران شديد سنگ و آتش مدافعين، سخت به كار خويش مشغول بودند و سنگهاى سنگينى را كه از بالاى بارو به سويشان افكنده مى‌شد با منجنيق بازپس مى‌انداختند. با فرا رسيدن شب 14 ژوئيه مردان ريموند موفق گشتند برج خود را تا كنار باروى شهر پيش ببرند. اما دفاع بسيار سخت بود؛ و به احتمال زياد فرماندهى اين بخش از بارو را افتخارالدوله خود به عهده داشته است.

ريموند موفق نشد كه روى خود بارو براى خود موضعى دست و پا كند. در صبح روز بعد برج گودفرى از باروى شمالى- نزديك باب الزهور- نزديك شد و گودفرى و برادرش يوستاس بويون، هدايت برج را از بالا بر عهده داشتند. حدود نيمه‌هاى روز، شمار بسيارى از مهاجمان موفق شدند خود را به داخل شهر برسانند و صليبيها سيل‌آسا از طريق باب العمود، كه به وسيله آنهايى كه از ديوار عبور كردند باز شد، به شهر وارد گرديدند.