چون دفاع مسلمانان درهم شكست، شمارى از آنها به حرم شريف در محل مسجدالاقصى و قبة الصخره پناه بردند. اما تانكرد در اثناى تجمع آنان در داخل و بالاى مسجد بر سرشان ريخت. مسلمانان آماده تسليم شدند و حاضر به تقديم مالى فراوان گرديدند و پرچم او را گرفته بالاى مسجد برافراشتند. اما تانكرد در قبة الصخره آغاز به تخريب و ويرانى كرد و هر چه را كه خواست غارت نمود. در همين اثنا مسلمانان به مناطق جنوبى كه افتخارالدوله در آنجا به سختى مقاومت مى‌كرد روى كردند و مسلمانان مضطرب شدند اما او هم عصرگاهان همه چيز را از دست رفته يافت و هيچ اميدى به مقاومت نبود. از اين رو به برج داود عقب نشست كه پيشنهاد كرده بود كه همراه مالى فراوان آن را به ريموند تسليم كند و او در مقابل از قتل باقيمانده محافظان درگذرد. ريمون شرط را پذيرفت و برج را اشغال كرد و افتخارالدوله با پاسدارنش تحت نظر از شهر بيرون آمدند و به پادگان اسلامى عسقلان پناه بردند. از مسلمانان كسى جز همين شمار اندك نجات نيافت. زيرا صليبيها، سرمست از پيروزى زن و مرد و كوچك و بزرگ را از دم تيغ گذراندند. عصر آن روز و نيز در طول شب كشتار ادامه يافت. پرچم تانكرد موجب حفظ پناهندگان به مسجدالاقصى از مرگ نشد. بامداد روز بعد كه هوا روشن شد و ريموند آهنگ زيارت معبد را كرد، از روى جنازه‌ها راه مى‌رفت و خون تا ساق پايش مى‌رسيد. [1] همه يهوديان بيت‌المقدس به معبد بزرگ خود پناهنده شدند، اما تصميم بر اين شد كه اجازه فرار به آنها داده نشود. معبد را به آتش كشيدند و يهوديان در شعله‌هاى آتش سوختند.

[1] . ابن اثير (الكامل فى التاريخ، دار الكتاب العربى، ج 8، ص 189). صحنۀ غم‌انگيز ورود صليبيها به بيت المقدس راچنين توصيف كرده است: «صليبيها پيش از ظهر روز جمعه هفت روز مانده از شعبان سال 492 م به بيت المقدس درآمدند. فرنگيان مدت يك هفته تيغ در ميان مردم شهر نهادند و مسلمانان را مى‌كشتند. يك دسته از مسلمانان به محراب داود رفته در آنجا سنگر گرفتند و سه روز جنگيدند. فرنگيان به آنان امان دادند و آنها نيز آنجا را تسليم كردند و شبانه به عسقلان رفتند و در آنجا اقامت گزيدند. فرنگيان بيش از هفتاد هزار تن از مسلمانان را در مسجدالاقصى كشتند. در ميان آنها بزرگان، علما، عابدان و پارسايانى ديده مى‌شدند كه شهر و ديار خويش را ترك گفته و در آن مكان شريف مجاور شده بودند. مهاجمان از صخره بيش از چهل قنديل نقره را بردند كه هر يك 3600 درهم وزن داشت. چيز ديگرى كه بردند تنورى نقره‌اى به وزن هفتاد رطل شامى بود. 150 چراغ كوچك نقره‌اى، بيش از بيست چراغ طلا و اموال بى‌شمار ديگر، از اقلامى بود كه صليبيها به غنيمت بردند.