در سال 1218 م ژان برين پادشاه قدس (كه هنوز به چنگ فرنگيان باز نگشته بود) مصر را مورد حمله قرار داد. ملك كامل مجاهدان مصر را بر ضد فرنگيان رهبرى كرد و در سال 1219 م سپاه شام به فرماندهى پادشاه آنجا (ملك معظم برادر ملك كامل) سر رسيد. در سال 1221 م سپاه آلمان براى كمك فرنگيها به مصر آمد و به دنبال آن سپاه شام بار ديگر همراه سپاه حلب (به فرماندهى الملك الاشرف برادر سوم كامل و معظم) به مصر شتافت. در پايان فرنگيها از مصر بيرون رانده شدند و مسلمانان در 8 ايلول (سپتامبر) 1221 م وارد دمياط گرديدند.

در سال 1228 م امپراتور آلمان فردريك دوم به عكا رسيد و با استفاده از منازعه موجود ميان ايوبيان با الكامل، پيمان صلحى بست كه به موجب آن قدس به صليبيها واگذار مى‌گرديد و مسلمانان نيز از آزادى عبادت در مكانهاى مقدس خود برخوردار بودند. اما اين پيمان با مخالفت شديد دمشق و عامه مسلمانان روبه‌رو گرديد.

در سال 1239 م صليبيها همراه شمارى از كنتها و بارونهاى فرانسوى به فلسطين آمدند و قصد حمله به دمشق داشتند (به اين اعتبار كه دمشق دشمن آنهاست) در حالى كه بيشترشان براى حمله به مصر تمايل نشان دادند. اما اين حمله (معروف به حمله تيبالد) در غزّه به سختى شكست خورد و همه آن چيزى كه از مسلمانان به دست آوردند تنها دژهاى هونين، صفد و عسقلان بود.

در سال 1244 م دلاوران خوارزمى به قدس حمله كردند و پس از كشتار فراوان فرنگيان آنان را براى هميشه از شهر بيرون راندند. در همين سال نيروهاى مصر در غزه به سختى با فرنگيها درگير شدند كه در پايان نيروهاى فرنگى نزديك روستاى حربيه (در چند ميلى شمال شرق غزه) نابود گشتند. صالح ايوب بار ديگر ايوبيان را متحد ساخت و هر چه فرنگيان پس از نبرد حطين به دست آورده بودند به وسيله مسلمانان بازپس گرفته شد.

در سال 1249 م نيروهاى فرانسوى به فرماندهى لويى نهم- كه انجام حمله‌اى صليبى را نذر كرده بود- به دمياط حمله كردند. دفاع از مصر را سلطان‌ايوب به عهده گرفت و در سال 1250 م نبرد منصوره اتفاق افتاد و فرنگيها موفق شدند به دمياط باز گشته آن را به محاصره درآورند. اما سلطان (صالح ايوب) مرد و همسرش تا رسيدن توران‌شاه، پسر صالح ايوب، موضوع مرگ او را پنهان داشت. توران‌شاه اداره جنگ را به دست گرفت و پيروزيهاى سرنوشت‌سازى كسب كرد. اگر فرنگيها از اين تنگنا رهايى نمى‌يافتند احتمال نابودى سپاه آنان وجود داشت. آنها با بستن پيمان صلحى عقب نشستند. توران‌شاه به دست بايبرس و به‌