با آنكه كوشش صليبى در غرب، با حمله لويى دوم، دوك بوربون، به مهديه نزديك تونس در سال 1390 م مبدل گرديد، روشن بود كه بايد براى حفظ سلامت اروپاى مسيحى حمله‌هاى تركان عثمانى متوقف گردد. هنگامى كه «سيگموند- يا سيگسموند» پادشاه مجارستان از پادشاهان دوست خود تقاضاى كمك كرد، پاپ بونيفوس نهم و پاپ اوينيون «بنيد كت سيزدهم»، هر دو، با صدور اعلاميه‌اى مردم را به برپايى جنگى صليبى تشويق كردند. در همين حال مبلّغ ميان‌سال جنگ صليبى «فيليپ مزير» نامه سرگشاده‌اى به ريچارد دوم پادشاه انگلستان نوشت و از او خواست كه براى تهيه مقدمات جنگ صليبى آينده با شارل ششم پادشاه فرانسه همكارى كند.

سيگسموند (سيگموند) موفق شد در پرتو روابط خود با آلمان كمك و تأييد دريافت دارد. زيرا اميران والاشيا و ترانسلوانيا از بيم حمله تركها، با وجود تنفر شديدى كه از مجارها داشتند، به وى پيوستند. در غرب نيز دوكهاى برگنديا، اورلئان و لانكستر تمايل خود را براى ارائه كمك و پشتيبانى ابراز داشتند.

در مارس سال 1395 م هيأتى مجارى به رياست نيكولا كانيزاى رئيس اسقفهاى «جران» وارد ونيز شد تا وعده انتقال نيروهاى نظامى به وسيله كشتيهاى بندقيه را از دوك دريافت دارد. سپس هيأت سفيران رهسپار ليون گرديد و در آنجا مورد استقبال گرم فيليپ بى باك، دوك برگنديا، قرار گرفت و وعده مساعدت دريافت كرد. اينان پس از ديدار از ديگون به منظور اداى احترام به مارگارت، دوشس فلاندر، رهسپار بوردو گشتند و با دايى پادشاه انگلستان «يوحنا دوك لانكستر» ديدار كردند؛ و وعده تجهيز يك لشكر انگليسى را از او دريافت داشتند. از آنجا نيز عازم پاريس گشتند. پادشاه فرانسه، شارل ششم، از بيمارى جنون در رنج بود، اما جانشينان وى درصدد برآمدند تا بزرگان فرانسه را به شركت در جنگ صليبى تشويق كنند و به دنبال آن ارتش بين‌المللى عظيمى براى كمك جهان مسيحيت تشكيل گرديد.

دوك برگنديا براى تأمين هزينه‌هاى اين ارتش ماليات ويژه‌اى را مقرر ساخت. از اين ماليات مبلغ هفتصد هزار فرانك طلا تحصيل گرديد و هر يك از بزرگان فرانسه نيز به فراخور حال خود مبلغى به آن افزودند. براى مثال گى ششم، كنت لاتريموى، 24 هزار فرانك داد.