سخت به رنج افتاده بودند. تشنگى‌شان شدت يافته و حمل سلاحهاى سنگين آنان را از پاى درآورده بود.

ديرى نگذشت كه نظامشان آشفته شد و صفوفشان به هم ريخت و جز تنى چند از سواران همه به هلاكت رسيدند. از جمله هلاكت‌يافتگان اينها بودند: ويليام لاتريموى و پسرش فيليپ، يوحنا كاوزوه درياسالار فلاندر و پيشواى شهسواران تيوتون. اما يوحنا رئيس وين و درياسالار فرانسه كه پرچم نوتردام بزرگ را به دست داشت، مأمور محافظت از آن شد.

يوحنا كنت نيفر نيز نجات نيافت، مگر به خاطر اينكه سربازانش او را بلند به نام صدا زدند و قانع به تسليم شدن كردند. از ديگر كسانى كه همراه او به اسارت درآمدند كنتهاى ايه‌ولامارش، «گى‌لى‌تريموى»، انگراندكاسى و مارشال بوسيكوه بودند.

اسبهايى كه سوارانشان از زين مى‌افتادند و يا كشته مى‌شدند به اردوگاه باز مى‌گشتند. دو گردان از والاشيا و ترانسلوانيا كه متوجه شكست خود گشتند بى‌درنگ اقدام به عقب‌نشينى كردند و قايقهاى لازم براى عبور را به تصرف درآوردند. اما سيگسموند به منظور كمك به سواره نظام غرب، به نيروهاى خود فرمان پيش‌روى داد. اينان در مسير حركت خود به بالاى تپه شمار بسيارى از پياده‌هاى ترك را كشتند. ولى چون به ميدان نبرد رسيدند متوجه شدند كه دير رسيده‌اند. سواره نظام ترك مسلمان به آنان حمله كرد و پس از وارد آوردن خسارتهاى سنگينى آنان را به ساحل رودخانه عقب نشاند.

چون نيروهاى سيگسموند نابود گشتند قانع شد كه بايد دست از پيكار بردارد. پس به يكى از كشتيهاى ونيز در رودخانه پناه برد كه او را به قسطنطنيه و از آنجا از راه رودخانه اژه و درياى آدرياتيك به كشورش رفت. دليل انتخاب راه دريايى اين بود كه بيم داشت در راه خشكى به وسيله والاشياييها به قتل برسد. سپاه او و اندك نيروى باقيمانده صليبيهاى غربى از سوى نيروهاى محلى و دشمنان خود سخت زير فشار قرار گرفتند و با همه تلاش راه شهر و ديار خويش را در پيش گرفتند. عامل ديگرى كه اينان را زير فشار قرار داده بود وجود حيوانات درنده و زمستان زودرس بود. كنت «بلاتين» حركت به سوى دژ پدرش را در أسمال ادامه داد و چند روز بعد هم مرد و تنها تنى چند از همراهانش از خطر مرگ رهيدند.