در سال بعد «شنت يعقوب در كامپوستيلا» [1] را به آتش كشيد، ولى نهايت كوشش را براى عدم تعرض به اماكن مقدس به خرج داد. در سال 986 م منصور بر بارسلون چيره گشت و تصميم گرفت كه جزيره را يكپارچه سازد و به شكل روزهاى پس از فتح نخست درآورد و آنگاه، بى‌درنگ از كوه‌هاى پيرنه بگذرد. اما مرگ وى به سال 1002 م فرا رسيد و موفق به انجام اين كار نگرديد.

پس از درگذشت منصور قدرت مسلمانان رو به ضعف نهاد، با وجود اين، نيروى دريايى آنان توانست به انتيب، بر ساحل لاجوردى، به سال 1003 م و پيزا در ايتاليا به سال 1005 م و ناربون در فرانسه به سال 1020 م حمله كند. اما اين يورشهاى منظم مدت زمانى متوقف شد و مسيحيان فرصت يافتند تا ضد حمله‌هاى خود را آغاز كنند.

نخستين نشان ناتوانى مسلمانان در اندلس، پس از منصور، تجزيه خود اندلس بود؛ كه اميران و فرماندهان در نواحى و پايگاههاى خود اعلام استقلال كردند. بنى‌حمود در ملقا، دولت بنى‌جهور در قرطبه، بنى‌عباد در اشبيليه، دولت بنى‌افطس در بطليوس، بنى يحيى در لبله، بنى‌مزين در باجه و شلب، بنى‌بكرى در ولبه و جزيره شلطيش، بنى‌هارون در شنتمريه، بنى‌ذى‌النون در طليطله، بنى‌مناد در غرناطه، بنى‌برزال در قرمونه، بنى‌دمر در مورور، بنى خرْزون در اركش، بنى‌يغرن در رنده و عامريه در مريه تشكيل گرديد. به علاوه مملكت دانيه و جزائر؛ دولت بلنسيه؛ امارت پونت و مملكت ساراگوسا». ضعف و سستى تنها به تقسيمات محدود نگشت و به درگيرى ميان مراكز نيروهاى

[1] . alletsop moCeD ogai tnaS. گفته مى‌شود كه سنت يعقوب يا قديس يعقوب در گاليكيا aicilaG شمال غرب‌اندلس واقع است. در يكى از اسطوره‌ها آمده كه وى يكى از حواريون دوازده‌گانه بوده است: «او از همه به عيسى (ع) نزديك‌تر بود و به دليل ملازمت با وى، او را برادرش مى‌خواندند... او در بيت‌المقدس اسقف بود. و براى تبليغ به همه جا سفر مى‌كرد تا به اين نقطۀ دور رسيد و سپس به شام بازگشت و در سن 120 سالگى (به سالهاى شمسى) درگذشت. يارانش جنازۀ وى را آوردند و در اين كنيسه كه دورترين اثرش بود به خاك سپردند». ساكنان اندلس جايگاه قديس پطرس - يا يعقوب - را هاله‌اى از نور بخشيدند؛ و شهر شنت يعقوب به شهر مقدسى كه مردم از سراسر اروپا به زيارتش مى‌آمدند تبديل شد و پس از قدس و رم در مرتبۀ سوم قرار گرفت. هنگامى كه آلفونسوى دوم آمد، رستاخيز اسطورۀ قديس يعقوب را به اعتبار اينكه او پشتيبان و رئيس جزيرۀ ايبريا است تجديد كرد. همۀ آرزوها به حمايت قديس ارتباط پيدا كرد و براى بزرگداشت قديس مناسك ويژه‌اى وضع گرديد و اشعارى حماسى سروده شد؛ و مسيحيان بر ضد كفار - مسلمانان - حاضر به فداكارى گشتند. نظر به اينكه شنت يعقوب در دورترين نقطه شمال غربى اندلس، در ميان مناطق سخت، واقع است، رسيدن نيروهاى اسلامى به آنجا ناممكن بود. از اين رو به صورت دژ انقلابيون و پايگاه ياغيها باقى ماند تا آنكه منصور آمد و آن را گشود.