كنيسه در جامع مذكور به دنيا آورد. اما معتمد از پذيرش اين درخواست آلفونسو خوددارى كرد.

سفير يهودى- وزير آلفونسو- رو به ابن عباد كرد و سخنانى چنان نادرست و درشت به زبان آورد كه ابن عباد تحمل نكرد و دواتى را كه در مقابلش بود چنان بر سر آن يهودى كوبيد كه مغزش در حلقومش ريخت. آنگاه فرمان داد كه او را در قرطبه به سر آويزان كردند و پانصد سوار همراهش را ميان فرماندهان سپاه خويش تقسيم كرد و دستور داد كه همه آن كافران را از دم تيغ بگذرانند. از آن گروه سه تن باقى ماندند. اينان نزد آلفونسو آمده موضوع را گزارش دادند. آلفونسو كه عازم محاصره قرطبه بود، پس از آنكه فهميد معتمد تصميم به جنگ با وى دارد و از فرمان وى سرباز زده است، براى افزايش شمار نيروهاى خود و نيز تهيه وسايل حصارگيرى به طليطله بازگشت. [1]

2. ابن عباد و ابن تاشفين‌

سقوط طليطله مسلمانان اندلس را به هيجان درآورد و چشم به يارى برادرانشان در كرانه‌هاى مغرب دوختند. شمارى از سرانشان گرد آمدند و نزد قاضى «عبيدالله بن محمد بن ادهم» رفته و گفتند: آيا نمى‌بينى كه مسلمانان چه قدر خوار و زبون شده‌اند و در حالى كه پيش از آن جزيه بگير بودند، اينك جزيه‌پرداز شده‌اند، و ادامه دادند: فرنگيان بر شهرها چيره گشته‌اند و جز اندكى به دست ما نمانده است و اگر اوضاع به همين منوال پيش رود مسيحيت به وضع نخست خويش باز مى‌گردد. اينك ما تصميمى گرفته‌ايم و مى‌خواهيم با شما در ميان بگذاريم.

گفت: چه تصميمى؟ گفتند: به اعراب افريقيه نامه مى‌نويسيم و چون نزد ما آمدند بخشى از اموال خود را به آنان مى‌دهيم و همراه آنان در راه خدا به جهاد مى‌پردازيم. گفت: ما از آن بيمناكيم كه چون نزد ما آمدند، همان طور كه افريقيه را ويران كردند، شهرهاى ما را نيز ويران كنند و فرنگيان را رها كرده با ما درافتند. اما مرابطون هم از آنها شايسته‌ترند و هم به ما نزديك‌ترند. آنان گفتند: پس به اميرالمسلمين نامه بنويس و از او بخواه كه يا خود از دريا بگذرد و نزد ما بيايد يا هر چه قدر مى‌تواند نيروى كمكى بفرستد.

[1] . در نفح الطيب، ج 4، ص 358 آمده است: «چون خشم معتمد فرو نشست دربارۀ رفتارى كه با آن يهودى كرده است فتوا خواست. فقيه، محمد بن طلاع، اين كار را جايز شمرد چرا كه فرستاده با تجاوز از حدّ خود مستوجب قتل گرديده است. زيرا او چنين حقى نداشته است؛ و به فقيهان گفت: من از آن رو اين فتوا را صادر كردم كه مبادا اين مرد از تصميم خود براى جنگ با دشمن بازگردد؛ و چه بسا كه خداوند در تصميم او گشايشى براى مسلمانان قرار دهد.