فرنگيان از همه سو در محاصره قرار گرفتند. جنگ به زيانشان رقم خورد. آنان از اسب پياده شدند و شمشيرها چونان سيل آنان را مى‌برد. همه فكر و ذكرشان صليب بزرگ بود و اين خود بزرگ‌ترين عامل بدبختى آنان بود. چون صليب را غارت شده و طلايه دشمن را نزديك ديدند، به نابودى خويش يقين كردند و پيوسته قتل عام مى‌شدند، به اسارت درمى‌آمدند، به قتل مى‌رسيدند، از كار مى‌افتادند و از حال مى‌رفتند. در برابر حمله پنهان مى‌شدند و در برابر جراحت تاب نمى‌آوردند و در ميدان كارزار به بندهاى اسارت منتقل مى‌شدند. هر كس از مهمان‌نوازان و پيشگامان كه از قتل رهيد و نيز بيشتر پاسبانان معبد، به اسارت درآمدند. شيطان و لشكريانش و ملك‌الملوك و كافرانش به اسارت درآمدند. با شكست آنان اسلام نيرو گرفت و همه آنان كشته شدند و اسير گشتند. هر كس كشتگان را مى‌ديد مى‌گفت اينجا ديگر اسيرى نيست و كسى كه اسيران را مى‌ديد مى‌گفت كسى به قتل نرسيده است؛ اين در حالى است كه فرنگيان بر ساحل شام چيره گشته بودند. هيچ روزى مانند حطين انتقام مسلمانان گرفته نشد».

[روايت عمادالدين اصفهانى از حطين. الروضتين، ابوشامه، ج 2، ص 75- 80]

3 . نبرد حِطّين‌

(شنبه بيست و پنجم ربيع الآخر 583 ه/ چهارم ژوئيه 1187 م)

1. اوضاع عمومى پيش از حطين‌

الف. اوضاع در جبهه فرنگيان ب. اوضاع در جبهه مسلمانان‌

2. شرايط ويژه پيش از نبرد

الف. رينالد شاتيون‌

ب. صلاح‌الدين ايوبى‌

3. نبرد حطين‌

4. نتايج جنگ حطين‌

الف. نتايج سياسى‌

ب. نتايج نظامى‌