2. تلاش براى تأمين فعاليت نظامى از طريق اقدامهاى امنيتى شديد ابن عباد.

به طورى كه خود او به دليل نا آشنايى جنگجويان ابن تاشفين- آمده از صحرا- با صحنه عمليات اندلس، شبها را بيدار مى‌ماند و به گشت‌زنى مى‌پرداخت.

3. تنظيم فعاليت‌هاى شناسايى و جاسوسى از سوى معتمد بن عباد و كشاندن دامنه اين فعاليت‌ها به قلب اردوگاه دشمن- آلفونسوى ششم-.

او با كسب اطلاعات دقيق و فراوان موفق شد آلفونسو را در انجام عمليات غافلگيرانه ناكام بگذارد؛ و نشان داد كه براى مقابله با دشمن آمادگى كامل دارد. درست است كه دشمن توانست مسلمانان را درباره زمان و جهت‌گيرى حمله غافلگير كند، اما اين غافلگيرى جزئى و ناقص بود و به آسانى مهار شد و نتايج منفى به بار نياورد.

4. شناخت ابن عباد نسبت به نيات دشمن،

از طريق شناخت نقشه فريبكارانه‌اى كه آلفونسو در تعيين روز حمله طراحى كرده بود.

5. به‌كارگيرى شيوه حمله به عقبه دشمن و تحقق كامل استراتژى حمله غير مستقيم از سوى ابن تاشفين.

درست مانند نقشه‌اى كا شارل مارتل براى كوبيدن عقبه نيروهاى طارق ابن زياد طراحى كرد.

سپس ابن تاشفين با بوق و كرناى نظامى وارد ميدان شد و جنگجويان ارتش آلفونسو را از لحاظ روانى تضعيف كرد.

6. روحيه عالى معنوى مجاهدان راه خدا، در مقابل روحيه پايين آلفونسو.

طبق منابع تاريخى آلفونسو در شب جنگ يا شب پيش از آن خوابى ديد كه او را سراسيمه كرد. همين گزارشها حاكى است كه روحيه او پايين بود و به پيروزى اميد نداشت. بدون شك عكس‌العمل‌هاى سخت معتمد و ابن تاشفين نيز در نابود كردن روحيه نظامى آلفونسو و تضعيف روحيه او بسيار مؤثر بود.

7. تأمين ادارى نيروها با اقدام معتمد بن عباد.

او به فرماندهان نواحى گوناگون اشاره كرد كه بازارها را باز بگذارند تا نيروهاى نظامى نيازمنديهايشان را تأمين كنند.

8. اخلاص در گفتار و كردار در سطح فرماندهى عمليات- و اداره جنگ.

درست است كه اين نبرد با تكيه بر دو فرماندهى مختلف صورت گرفت، اما فداكارى براى هدف مشترك، موجب شد كه تلاشهاى نظامى در اثناى نبرد با هم هماهنگ باشد.