خبر بد چه زود انتشار مى‌يابد. هنوز جنگ حطين پايان نيافته و زيانهاى فرنگيان در اين جنگ كامل نشده بود كه پيكها راه غرب را در پيش گرفتند تا خبرش را به پادشاهان اروپا برسانند.

اندكى پس از آن چند پيك ديگر در پى آنان روان گشتند و خبر سقوط بيت‌المقدس را دادند.

جهان مسيحيت از شنيدن خبر اين دو فاجعه به لرزه درآمد. از درخواست كمكهايى كه در سالهاى اخير از مملكت بيت‌المقدس به سوى شرق مى‌آمد، ظاهراً هيچ كس جز مجلس پاپى آگاه نبود. شهسواران و حاجيانى كه به سوى غرب كوچيده بودند، اسرافكاريهاى امارتهاى فرنگى را از هر آنچه در سرزمينهاى غربى بود با شكوه‌تر و مرفه‌تر ديده بودند.

آنان داستانهايى را درباره دلاورى نظامى شنيده بودند و شكوفايى اقتصادى را به چشم مى‌ديدند، اما متوجه خطرى كه اين آسايش را تهديد مى‌كرد نبودند. تا آنكه ناگهان شنيدند همه آنها از ميان رفت. چرا كه ارتش صليبى درهم شكست و صليب صلبوت كه مقدس‌ترين ميراث دينى به شمار مى‌رفت در دست مسلمانان افتاد. مسلمانان حتى خود قدس را ظرف چند ماه به تصرف خود درآوردند. همه ساخته‌هاى غربيان در شرق ويران گرديد، و اگر بنا بود كه چيزى از اين ويرانه‌ها سالم بماند ناگزير بايد با شتاب هر چه تمام كمك مى‌فرستادند». [1]

«واقعيت اين است كه سقوط قدس بار ديگر انديشه جنگ صليبى را در اروپا زنده كرد.

پس از آنكه پاپ فردريك اول (بارباروسا)- امپراتور آلمان، فيليپ اوگست- پادشاه فرانسه- و ريچارد شيردل- پادشاه انگلستان را با هم آشتى داد، صليب برگرفتند. در ماه آب- آگوست-

[1] . تاريخ الحروب الصليبيه، رنسيمان، دار الثقافه، ج 3، ص 19-20.