4. توجه به تأمين سازمانى نيروها- اين امر از حفظ مواضع تأمين كننده نيازهاى نيروها از سوى صلاح‌الدين آشكار است.

در منابع تاريخى آمده است كه او در شب نبرد حطين چهارصد بار تير را ميان سربازان تقسيم كرد. او هفتاد جَمّازه از تيرها را در نزديكى ميدان نبرد متوقف ساخته بود تا هر كس تيرهايش تمام مى‌شد از آنجا برمى‌داشت. اقدام ديگر وى در اين راستا آوردن برف حَرْمون براى دادن دوشاب به اسيران بود. صلاح‌الدين هنگام درخواست نيرو از نقاط مختلف از آنها مى‌خواست كه لوازم مورد نياز را از همان محل اعزام تهيه كنند.

5. محروم ساختن دشمن از امكانات حياتى.

اين موضوع تنها به محروم ساختن دشمن از آب در روز حطين منحصر نيست، بلكه اعمال سياست «سرزمين سوخته»، به تعبير امروزى، از ديگر شگردهاى وى بود. صلاح‌الدين نيروهاى نظامى را اعزام مى‌كرد تا مناطق دشمن را نابود كنند و به آتش بكشند و با اين كار از قدرت اقتصادى او بكاهند و امكانات حياتى را از او سلب كنند.

6. شناسايى دقيق سرزمين و دشمن.

صلاح‌الدين پيش از آمدن به فلسطين پنج روز را در راه گردآورى اخبار و اطلاعات درباره ميدان نبرد آينده از طريق جاسوسان خود صرف كرد. او حتى به اين اندازه نيز بسنده نكرد، بلكه خود نيز به شناسايى پرداخت و نقشه جنگى خود را با آگاهى كامل از ميدان نبرد طراحى كرد. لازم به يادآورى است كه صلاح‌الدين از يك شبكه نيرومند جاسوسى بهره‌مند بود كه وقايع سپاه دشمن را مو به مو به وى گزارش مى‌دادند.

بدون ترديد همين اخبار و اطلاعات فراوان بود كه به او كمك كرد تا براى نبرد، هم جاى مناسب تعيين كند و هم نقشه‌اى مناسب طراحى كند كه بتواند نيروى دشمن را نابود سازد.

7. روحيه معنوى بالاى مسلمانان.

وى چنين روحيه‌اى را توانست از طريق انگيزش روح جهاد فى سبيل الله در جنگجويان و نيز كوشش براى حفظ جان و مال و دفاع از مسلمانان و نيز تلاش براى اداره ميدان نبرد با كارآيى عالى و كسب پيروزى‌هاى پياپى تقويت كند. در جنگ حطين پيروزيهاى كوچك موجب دستيابى به آن پيروزى بزرگ گرديد.

8. بهره‌بردارى از پيروزى در راستاى كاستن توان رزمى دشمن.

هدف از پياده كردن طرح محاصره و نابودسازى، تنها به منظور پايان دادن جنگ به نفع مسلمانان نبود، بلكه هدف اصلى نابودى كامل توان رزمى دشمن بود. با آنكه صلاح‌الدين مردى با گذشت و اهل تساهل بود و با غير