(بسم الله الرحمن الرحيم‌)

اين امان‌نامه‌اى است كه بنده خدا عمر، اميرمؤمنان، به اهل ايليا (بيت‌المقدس) داده است. به آنان در جان و مال و كليساها و صليبهايشان و سالم و دردمندشان و ديگر مردمى كه در آنند امان مى‌دهد. كسى در كليساى آنان سكونت نخواهد كرد و آن را ويران نخواهد ساخت. نه از كليسا نه از اطرافش، نه از صليبشان و نه از اموالشان چيزى كاسته نخواهد شد. كسى آنان را ناچار به ترك دين و آيين‌شان نمى‌كند. به هيچ كس از ايشان زيانى نخواهد رسيد و هيچ يهودى‌اى در بيت‌المقدس با ايشان اسكان داده نخواهد شد. اهل ايليا نيز بايد مانند مداين جزيه بپردازند. آنان بايد روميان و دزدان را از شهر بيرون كنند. هر كس از آنان كه از بيت‌المقدس بيرون آيد تا رسيدن به جايگاهى امن بر جان و مال خويش در امان خواهد بود. هر كس از ايشان هم كه در شهر بماند در امان است و بايد همانند جزيه مرم ايليا را بپردازد. هر كس از مردم ايليا هم كه بخواهد با اموالش با روميان برود و پرستشگاه و صليبش را تخليه كند، تا رسيدن به جايگاهى امن، جان و صليبش در امان است.

كسانى كه پيش از اين اهل اين سرزمين بوده‌اند، هر كس بخواهد مى‌ماند و بايد مانند ديگر مردم ايليا جزيه بپردازد، هر كس بخواهد مى‌تواند با روميان برود و هر كس هم بخواهد نزد خانواده‌اش باز گردد، تا هنگام درو و برداشت محصول، چيزى از آنان گرفته نمى‌شود. اجراى مفاد اين نامه را خدا و رسول او و خلفاى پيامبر و مؤمنان- تا هنگامى كه مردم جزيه مقرره را مى‌پردازند- ضمانت مى‌كنند.

بر اين كار خالد بن وليد، عمرو بن عاص، عبدالرحمن بن عوف و معاوية بن ابى‌سفيان گواهند.

اين نامه به سال پانزدهم نوشته و امضا شد». [1]

[1] . ذكر فتح بيت‌المقدس در تاريخ طبرى؛ ذخائر العرب، ج 3، ص 607-608؛ نيز ر. ك. وثائق، حميد الله، محمد، ترجمۀ محمود مهدوى دامغانى، چاپ و نشر بنياد، 1365، ص 360.