ايرانى را منعكس نمى‌سازد. [1] تلاش اين نوشته آن است كه فعاليت توده زنان مسلمان ايران را به تصوير كشد كه هم مى‌خواهد از مدنيت برخوردار باشد، هم ديانت خود را پاس دارد [2] و در دنياى فمينيستى و مدرنيستى دفاع از حقوق زنان، از بخش اعظم تاريخ زنان سده اخير ايران دفاع كند كه همان نقش سياسى- اجتماعى توده زنان مسلمان است.

در اينجا لازم است از نويسنده گرامى جناب آقاى مرتضى شيرودى و ناظر علمى جناب آقاى دكتر حسن تلاشان و كليه عزيزانى كه در به ثمر رسيدن اين اثر نقش داشته‌اند، سپاسگزارى كنيم.

پژوهشكده تحقيقات اسلامى

گروه سياسى‌

[1] باستانِی پارِیزِی در اِین باره مِی‌گوِید: «آنچه تارِیخ‌هاِی ما نوشته‌اند، مربوط به زنان عادِی و طبقه متوسط جامعه نِیست و صرفاً در مورد حالات استثناِیِی و زنان استثناِیِی است.» ر.ک: محمد ابراهِیم باستانِی پارِیزِی، گذر زن از گدار تارِیخ (تهران: نشر کِیانا، 1382) ص 36.

[2] سِینا واحد بر آن است که: «در تارِیخ معاصر اِیران، هِیچ شورش و اعتراض سِیاسِی بزرگِی را نمِی‌توان مشاهده کرد که زنان در آن دخالت نداشته و پِیشگام جنبش‌هاِی مقاومت‌آفرِین نباشند.» ر.ک: سِینا واحد، زن و حضور تارِیخِی (تهران: مرکز نشر فرهنگِی مشرق، 1372) ص 15.