نويسنده: ظهور زنان داستان‌نويس در عرصه ادبيات كشور به اواخر دهه 30 برمى‌گردد؛ اما دگرگونى‌هاى فرهنگى صورت گرفته در ايران پس از انقلاب اسلامى، جلوه تازه‌اى از حضور زنان در اين عرصه را رقم زده به‌گونه‌اى كه آثار پرشمارى از آنان طى سال‌هاى اخير در بسيارى از جشنواره‌ها صاحب رتبه شده‌اند. به عنوان مثال، آثار خانم سميرا اصلان‌پور، بيش‌تر روايت زندگى نوجوانانى است كه آرزوهاى بزرگى دارند. به علاوه، جنگ تحميلى و خاطرات رزمندگان، دست‌مايه اصلى نوشته‌هاى اوست.

مثلًا كتاب چشم جبهه [1376] مجموعه خاطرات رزمندگان از جنگ است كه در دوره دوم جشنواره كتاب دفاع مقدس، مورد تقدير ويژه قرار گرفت. [1] به هر روى، نويسندگان زن، فعاليت چشم‌گيرى در توليد كتاب دارند، به حدى كه در سال 1376، 3222 كتاب توسط زنان اهل قلم منتشر شد و در سال 1379 اين رقم به 5613 عنوان كتاب رسيد. [2]

سياسى‌

ايفاى نقش زنان در امور سياسى، اثرگذارى عميق‌ترى دارد؛ زيرا پديده‌هاى سياسى مستقيماً با افزايش و كاهش اعتبار نظام سياسى ارتباط پيدا مى‌كنند.

از اين رو، زنان حضور پررنگ سياسى خود را كه از دهه 40 آغاز شده، همچنان حفظ كرده‌اند. البته به دليل ضرورت‌هاى انقلاب، آن را در نقش‌هاى جديدترى عرضه كرده‌اند:

[1] مِیترا صادقِی، «زنان داستان نوِیس پس از انقلاب اسلامِی،» وِیژه‌نامه پِیام زن، دفتر چهارم (فروردِین 1384) ص 332 ـ 319.

[2] سالنامه آمارِی، همان.