دست‌كم در امور زير، گاه برترى نشان داده‌اند، شايد به اين دليل كه زنان سهم بيشترى در پيروزى انقلاب داشته‌اند، براى پاس‌داشت آن، مشاركت اقتصادى خود را در آن ضرورى مى‌بينند.

فعاليت اقتصادى: ميزان نرخ رشد فعاليت اقتصادى مردان طى سال‌هاى 1376 تا 1382 برابر 04/ 6 درصد، ولى براى زنان، برابر با 6/ 9 درصد، و نيز نرخ رشد كاركنان فنى و تخصصى مردان شاغل طى سال‌هاى 1376 تا 1382 برابر 49/ 2 درصد و نرخ رشد براى زنان در مشاغل فوق برابر 8/ 10 درصد بوده در سال‌هاى مورد نظر، در حدود يك چهارم (25 درصد) زنان شاغل را كاركنان فنى و تخصصى تشكيل داده‌اند؛ اما اين رقم براى مردان در حدود يك دهم (10 درصد) باقى ماند. درصد اشتغال در بخش كشاورزى طى سال 1376 تا 1382 در گروه مردان (57/ 19 درصد) و براى زنان (66/ 46 درصد) افزايش داشته است. [1] اين آمارها نشان مى‌دهد كه زنان در كسب و تصاحب مشاغل اقتصادى موفق‌تر از مردان بوده‌اند و از رشد چشمگيرى در عرصه فعاليت‌هاى اقتصادى برخوردار شده‌اند.

درآمد مالى: زنان در جامعه روستايى نقش بيش‌ترى در اقتصاد خانواده بر عهده داشته‌اند. دو پژوهش انجام شده در استان يزد و آذربايجان غربى به ترتيب 51 و 28 درصد را داراى درآمد مستقل گزارش كرده است. موضوع مهم ديگر، استقلال‌يابى زنان روستايى در چگونگى خرج درآمد كسب شده است. در استان يزد، 69 و در استان آذربايجان غربى 84 درصد از زنان، خود درباره نحوه خرج درآمدهاى‌شان تصميم مى‌گيرند و در اين باره، صرف اين درآمد براى هزينه‌هاى جارى زندگى، آموزش فرزندان و خريد كالاهاى‌

[1] سالنامه آمارِی کشور، همان.