بادوام بيش از ديگر موارد است. شايد توانايى مالى اين دسته از زنان باعث شده كه بانك كشاورزى به زنان روستايى تسهيلات ويژه‌اى اختصاص دهد. [1] همچنين افزايش نرخ مشاركت اقتصادى از 9/ 12 در سال 1355 به 2/ 14 درصد در سال 1383، منجر به افزايش درآمد و نيز افزايش استقلال در هزينه كردن آن شده است. [2]

كار توليدى: نگرش جامعه نسبت به كار زنان در خارج از خانه متحول شده است. پژوهشى كه در چهار استان ايران انجام شده، نشان مى‌دهد كه 9/ 46 درصد افراد، با ضرورت اشتغال زنان، موافق و 4/ 35 درصد مخالف‌اند.

پژوهش‌هاى ديگرى كه در سطح ملى انجام گرفته، چنين تحول نگرشى را تأييد مى‌كند، به طورى كه 60 درصد زنان و 46 درصد مردان، موافق كار كردن زنان هستند، علت مهم كاهش مخالفت‌ها بالا رفتن سطح سواد است. رابطه سواد و كار زنان را مى‌توان در پاسخ مثبت 42 درصد توده مردم و 64 درصد نخبگان با كار كردن زنان به خوبى ديد. به‌علاوه، دختران بيش‌تر از مادران معتقدند وظيفه اصلى زنان آن نيست كه تنها در خانه بمانند و به فعاليت‌هاى اقتصادى در بيرون خانه نپردازند. اين نگرش مى‌تواند زنان را به كار بيش‌تر اقتصادى بكشاند. با توجه به بافت مذهبى جامعه ضرورى است مشاركت اقتصادى زنها با حفظ ارزشهاى اسلامى صورت گيرد، در اين صورت، مشاركت اقتصادى زنان كمك به بهبود وضع مالى خانوارها را به دنبال مى‌آورد.

[1] شادِی‌طلب، همان.

[2] صدِیقه علافر، «اشتغال زنان و چالش‌هاِی آن،» وِیژه‌نامه پِیام زن، دفتر دوم (فروردِین 1384) ص 151 ـ 134.