عواطف پاك مادرانه، ابزار اصلى تربيت اخلاقى فرزندان است، مشروط به اينكه مسئوليت‌هاى بيرون منزل توان و وقت او را در تربيت فرزندان نگيرد. در غير اين صورت، او نمى‌تواند در اداى اين وظيفه موفق شود.

ويل دورانت بر اين نكته تأكيد مى‌ورزد كه ناتوانى امروز زن غربى در تربيت كودك ناشى از آن است كه مدتها طبيعت خود يا همان ايفاى نقش همسرى و تربيت كودك در خانه را از ياد برده است.

مقام معظم رهبرى بر نقش مهمى كه زن در اين راستا (تربيت فرزندان) دارد، تأكيد مى‌ورزد و حضور سياسى- اجتماعى زن را منوط به اين مى‌داند كه از تربيت فرزندان بازماند:

مادر به لحاظ رنج‌هاى طاقت‌فرسا براى پرورش فرزندان و مهر خالصانه، در مرتبه‌اى بالاتر از پدر قرار دارد. كم‌رنگ شدن محبت ميان مادران و اطفال، ارتباط عاطفى آنان را رو به زوال مى‌برد، و اين وضع در بروز ناهنجارى‌هاى فردى و اجتماعى دخالت مهمى دارد، از آن‌جاكه مادر نمونه مهرورزى و عواطف سرشار است، مظهر رحمت الهى مى‌باشد و رضايت و دعاى او سبب جلب رضايت پروردگار و غفران الهى خواهد بود. از ديدگاه ارزشى اسلام، مادر سهم اصلى و اساسى را در تربيت كودك ايفاء مى‌كند و افراد ديگر، حتى پدر، معلم و استاد در مقايسه با نقش مادر، جنبه ثانوى دارند. از اين رو، امام خمينى (ره) فرمود: «دامن مادر، بزرگ‌ترين مدرسه‌اى است كه بچه در آن‌جا تربيت مى‌شود ... [1] اين نظر اسلام است ... در عين حال ميدان ... سياسى بر روى او باز شده است.» [2]

[1] خامنه‌اِی، زن از دِیدگاه مقام معظم رهبرِی، همان، ص 71.

[2] خامنه‌اِی، آِیِینه زن، همان، ص 77.