رقم 90/ 29 درصد رسيد. سهم زنان از سبد مديريتى كشور در سال 1355، 11/ 0 درصد و در سال 1382، 10/ 2 درصد بود. در سال 1355، هيچ سازمان غيردولتى زنان وجود نداشت؛ ولى شمار اين سازمان‌ها در سال 1382، به 337 رسيد. [1] تلاش جمهورى اسلامى براى تأمين اجتماعى زنان نه به انگيزه به كارگيرى آنان در مشاغل و مسئوليت‌هاى مردانه است، بلكه يكى از هدف‌هاى مهم، تواناسازى آنان در ابعاد فكرى به منظور ايفاى نقش‌هاى ذاتى چون مادرى و همسرى است.

نتيجه اينكه تا دهه 1340، نگرش فقهى غالب آن بود كه زن در عرصه مشاركت سياسى- اجتماعى متفاوت از مرد است و از اين رو، بايد در خانه بماند و اجازه حضور سياسى- اجتماعى ندارد مگر به هنگام ضرورت. اين ديدگاه، زن را در خانه محدود مى‌كرد و با طرح تفاوتها، مرد را در همه زمينه‌ها بالاتر از زن قرار مى‌داد؛ اما از دهه 1340 به بعد به بركت حركت امام خمينى (ره)، بحث مشاركت سياسى- اجتماعى زنان، بسيار جدى شد. امام جواز شركت زنان در امور سياسى و اجتماعى را صادر كرد، اين رويكرد هم اينك در جمهورى اسلامى حاكم است بر پايه آن و به استناد به قانون اساسى اصل بر تساوى حقوق زن و مرد در همه فعاليت‌هاى سياسى و اجتماعى است، اگر زنان در برخى از زمينه‌ها مسئوليتى ندارند يا مسئوليت آنها اندك است، دليل آن اغلب به تفاوت‌هاى جسمى و فيزيكى آنان با مردان برمى‌گردد.

[1] رجبِی، همان.