زنان مسلمان در عصر پهلوى اول‌

در سال‌هاى 1299 تا 1304، تاريخ شاهد مخالفت ضددولتى چندانى از سوى توده زنان مسلمان نبود. با آشكار شدن و اجراى سياست‌هاى ضد مذهبى رضاشاه، به ويژه در عرصه حجاب، مخالفت زنان با حكومت رضاخانى شكل مى‌گيرد و در قيام مسجد گوهرشاد مشهد به اوج خود مى‌رسد. البته اشتباه خواهد بود كه علت واكنش‌هاى سياسى زنان مسلمان اين دوره را تنها به مسئله حجاب گره بزنيم؛ ولى نمى‌توان كتمان كرد كه تلاش بيست ساله رضاخان در كشف حجاب، مهم‌ترين علت طغيان زنان مسلمان بوده است.

اين مخالفت‌ها به دليل حكومت ديكتاتورى رضاخانى، گاه غير آشكار و غير مستقيم (مبارزه منفى: عدم همكارى با حكومت) صورت مى‌گرفت.

بلواى نان‌

در اول مهر 1304، كمى آذوقه و به ويژه، كمبود نان، زنان را وادار به اعتراض عليه سردار سپه كرد. چندين هزار زن از محلات جنوب شهر تهران و با فرياد نان مى‌خواهيم، در مقابل مجلس و خيابان‌هاى اطراف اجتماع كردند. اين اجتماع،