كرمانشاه، نخستين قربانى زنى بود كه طفلى در بغل داشت. فرمانده نظاميان، زن و طفل را با شليك چند تير از پاى درآورد. سپس دستور قتل عام مردم را صادر نمود. در آبادان زنان به تلفن‌خانه آمدند و از آنجا به نمايندگان در تهران گفتند كه ايستادگى خواهند كرد. مكى- نماينده مجلس و نويسنده- گفت‌وگوى تلفنى يك زن آبادانى را با خود به اين شرح ثبت كرده است:

«همان‌طور كه پارسال در گرماى 70 درجه آبادان مقابل كشتى‌هاى [1] جنگى انگليس ايستاديم به شما قول شرف مى‌دهيم كه امروز هم در مقابل آخرين تير تركش استعمار، مقاومت كنيم.» سقوط حكومت چهار روزه قوام و تجديد زمامدارى مصدقى‌ها، نشان داد تا زمانى كه نهضتى از سوى قشر عظيمى از زنان مذهبى پشتيبانى مى‌شود، نمى‌توان آن را در هم شكست. [2]

مبارزه فرهنگى‌

بى‌گمان، بانوى مجتهده سيده نصرت امين اصفهانى، برجسته‌ترين نمونه زن ايرانى است كه به مبارزه فرهنگى عليه سياست‌هايى پرداخت كه ارزش‌هاى اسلامى زن مسلمان را هدف گرفته بود. وى بخش مهمى از زندگى پرفراز و نشيب خود را در بيست سال آغازين حكومت پهلوى دوم گذراند؛ دوره‌اى كه استعمار و ايادى داخلى آن، براى نيل به مقاصد شوم خود، به مسخ شخصيت زن و دور كردن آنان از كرامت و عزت اسلامى مشغول بودند. سيده نصرت با درك دقيق شرايط اجتماعى و مقتضيات زمانه، تكليف خود را در مبارزه با آن ديد و در اين راه، مكتب و مدرسه بنياد نهاد و آثارى به تأليف‌

[1] مکِی، وقاِیع 30 تِیر 1331، همان، ص 239.

[2] همان، ص 242.