زنان در نهضت امام خمينى (ره)

زنانى كه بر اثر گرايش‌هاى دينى و انقلابى در عهد پهلوى به زندان افتادند، كم نبودند. آنان در تظاهرات خيابانى، كودكان خردسال خود را به سينه مى‌فشردند و بدون ترس از تانك، توپ و مسلسل، به ميدان مبارزه مى‌آمدند. زنان حتى جلسات سياسى برپا مى‌كردند و تعداد اين جلسات سياسى در شهرهاى مختلف، بسيار بود. از اين رو، نقش آنان در نهضت امام خمينى (ره)، بسيار ارزنده بود و آن‌گونه كه امام فرمود: «حتى زنان در اين نهضت پيش قدم بودند.» [1] به راستى چرا زنان كه تا ديروز (دوره پهلوى اول و دوم) تنها به وقت ضرورت به صحنه مى‌آمدند، اين بار صحنه را ترك نكردند و حضور دائم پيدا كردند؟

تحول در انديشه‌

مهم‌ترين دليل حضور پيوسته و همه جانبه‌تر زنان به تحولى برمى‌گشت كه انديشه‌هاى امام در آنان پديد آورد. امام خمينى (ره) درباره زنان و فعاليت‌هاى سياسى- اجتماعى آنان، همانند ديگر عرصه‌ها، نگرشى جديد

[1] امام خمِینِی (ره)، در جستجوِی راه از کلام امام، دفتر سوم (تهران: امِیرکبِیر، 1363) ص 76.