چون بستگان طلاب شهيد براى برگزارى مراسم ترحيم آنان به قم آمدند، زنان قمى با آنان همدردى كردند و نيز از بذل توجه به مجروحان طلبه مضايقه نكردند و برنامه‌اى كه امام خمينى (ره) براى سركشى به اين مجروحان و خانواده طلاب شهيد قمى به اجرا گذاشت، اگر با حضور اين زنان صورت نمى‌گرفت، آثار كم‌ترى به دنبال مى‌آورد.

ب. امام خمينى (ره) در تاريخ 13 فروردين 1342، در واكنش به كشتار مدرسه فيضيه، پيامى براى علماى تهران فرستاد. اين پيام بى‌درنگ تكثير و در اختيار عموم مردم قرار گرفت.

مردم با ديدن اين تلگراف تاريخى و محكم و مستدل و پر محتوا كه مانند بمب در همه جاى ايران به صدا در آمد، بيش از پيش به دوام مبارزه اميدوار شدند و همه روز بيش‌تر از روز قبل، به خانه امام رفته و اظهار وفادارى مى‌كردند. در اين ميان، تعداد زيادى زن و دختر، از هر طرف ايران بويژه قم و تهران، رهسپار يخچال قاضى در قم مى‌شدند، تا با ديدن چهره بسيار مصمم امام، آلام و دردهاى درونى خويش را تسكين دهند. [1]

زنان با رهبر نهضت، به منظور كمك به ادامه و پيروزى آن همكارى نزديك داشتند. به علاوه، هم براى تسكين رهبر نهضت، هم براى تسكين خود به ديدار امام مى‌رفتند. اين دو رويداد كم‌تر در حوادث تاريخى گذشته، كه زنان در آن ايفاى نقش كرده‌اند، ديده شده است.

غائله انجمن‌هاى ايالتى و قيام 15 خرداد

تحولى كه امام براى تغيير نگرش درباره فعاليت سياسى- اجتماعى زنان آغاز كرد، از همان ابتدا، تأثير خود را نشان داد. از اين رو، وقتى رژيم پهلوى در اوايل

[1] همان، ص 91.