تشكيل گروه براى مبارزه‌

يكى از ابعاد برجسته حضور زنان در صحنه‌هاى گوناگون انقلاب اسلامى، حضور پرشور و مقاومت‌آفرين آنان در گروه‌هاى مبارزه عليه رژيم ستم‌شاهى پهلوى بود. فعاليت پرشور زنان در برخوردهاى مسلحانه، پخش اعلاميه‌ها و رهبرى و هدايت و پشتيبانى از حركت‌ها و جريانهاى مقاومت، نشانگر آن بود كه جنسيت نقشى در حضور انقلابى مردم مسلمان ايران ندارد.

به علاوه، نقش ديگرى را هم زنان درباره گروه‌هاى مبارز بر عهده داشتند:

آنان با شكل دادن گروه‌هاى مخفيانه، نه تنها در حمايت از خانواده مبارزان، زندانيان، شهيدان و مجروحان توفيق يافتند، بلكه به توزيع اعلاميه‌ها، پخش اخبار مبارزه به منظور افشاى فعاليت سركوب‌گرانه رژيم شاه نيز، برخاستند.

معمولا مركز اين هسته‌هاى مقاومت يا گروه‌هاى مبارز در مساجد، هيئت‌ها و برخى جلسات بانوان بود. [1]

اعتصاب را نيز مى‌توان شيوه‌اى براى مبارزه دانست كه اغلب از سوى گروه‌هاى تشكيل شده براى مقاومت و مبارزه سازماندهى و هدايت مى‌شد.

اين گروه‌ها مى‌كوشيدند با مقاومت در برابر فشار مستقيم و غيرمستقيم رژيم، آن را از پاى درآورند. سهم زنان كارگر (مانند كارگران نساجى)، كارمند (چون پرستاران) و فرهنگى (مثل معلمان) در اعتصاب عليه رژيم پهلوى بسيار چشمگير بود. قضيه جالبى كه به دليل تأثير از اعتصاب عمومى زنان روى داد، پيوستن كاركنان سازمان دولتى زنان ايران به متحصنين بود؛ سازمانى كه تحت رياست افتخارى شمس پهلوى اداره مى‌شد و انتظار مى‌رفت‌

[1] «تأثِیر و تأثر انقلاب اسلامِی اِیران بر زنان،» همان، ص 192.