2. «آنها [زنان‌] مردان را تشجيع كردند [لذا] مردم ما مرهون شجاعت‌هاى زنان شير دل هستند.» [1]

3. «تشويق مى‌كردند، زن‌ها، مردها را و خودشان در صف جلو بودند.» [2]

در حالى كه مردان به علت خوى و خصلت مردانه بايد مشوق و مقوم زنان براى ورود به عرصه‌هاى پر خطر باشند، امام، زنان را تشجيع كننده، قوت قلب‌دهنده و مشوّق مردان در صحنه‌هاى بحرانى انقلاب اسلامى معرفى مى‌نمايد. از اين رو مى‌توان گفت نقش زنان اگر بيش‌تر از مردان نبوده، كم‌تر نيز نبوده است. در واقع، به واسطه حضور زنان در ميدان‌هاى انقلاب اسلامى، مردان قوت بيش‌تر گرفتند. [3]

يكى از بر پا كنندگان و گردانندگان تظاهرات و راهپيمايى جنوب شهر تهران در تأييد نقش فعال‌تر زنان در به ثمر رسيدن انقلاب اسلامى مى‌گويد:

در تهران و به ويژه در جنوب آن، زنان نقش خيلى زيادى داشتند، و حتى صداى زنان بسيار رساتر از مردان به گوش مى‌رسيد و جالب است كه در اين زمان، ديگر اشكالات شرعى بعضى از خشكه مقدسين، مبنى بر اينكه مردها نبايد صداى زنها را بشنوند، خيلى مطرح نبود، بالاتر از آن، زنان حتى بى توجه به اين ادعاى متحجرين كه زنان حق ندارند، بدون اجازه شوهران در راهپيمايى حاضر شوند، شركت در راهپيمايى را يك وظيفه تلقى مى‌كردند كه اجازه شوهر در آن شرط نيست. آنچه براى زنان مسلمان مهم بود آنكه در پيروى از مرجع تقليد خويش، به وظيفه دينى خود عمل نمايند. [4]

[1] همان، ص 193.

[2] همان.

[3] امام خمِینِی (ره)، صحِیفه نور، ج 18، همان، ص 262.

[4] محمدعلِی حاجِی بِیگِی، خاطرات حجت الاسلام و المسلمِین عمِید زنجانِی (تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامِی، 1379) ص 213.