شركت زنان در راهپيمايى‌ها و تظاهرات، مشكل‌تر و خطر سازتر از مردان بود؛ زيرا:

- بيش‌تر آنان داراى حجاب بودند و اين باعث مى‌شد تا در مواقعى چون تيراندازى كه نياز به فرار بود، امكان كم‌ترى براى تحرك و فرار نسبت به مردان داشته باشند.

- معمولا زنان داراى توانايى جسمى كم‌ترى نسبت به مردان‌اند و اين امر، امكان مقابله با نظاميان و مأموران امنيتى را براى زنان كاهش مى‌داد.

- بسيارى از زنان در حالى در راهپيمايى‌ها شركت مى‌كردند كه فرزندى در آغوش يا دست كودكى را در دست داشتند و در صورت حمله مأموران، فرصت كم‌ترى براى فرار و امكان اندكى براى مقاومت پيدا مى‌كردند. [1]

شكوه حضور زنان به آن بود كه على‌رغم همه اين خطرها، هر روز، حضورى پر رنگ‌تر از گذشته را به نمايش مى‌گذاشتند. به همين دليل، امام خمينى (ره) فرمود كه هيچ تاريخى، چنين مردانگى و فداكارى را از زنان ثبت نكرده است. [2]

تشويق مردان‌

زنان، علاوه بر حضور مستقيم، در تشويق، تحريك و تشجيع مردان براى پيوستن به روند پيروزى انقلاب اسلامى، نقشى مؤثر داشته‌اند. اين حقيقت را بارها، امام خمينى (ره) امين‌ترين راوى انقلاب اسلامى تأييد كرده‌اند. از جمله:

1. «آمدن شما خانم‌ها به خيابان‌ها و ميدان‌هاى مبارزه موجب اين شد كه مردها هم قدرت پيدا بكنند، تقويت بشوند، روحيه آنها هم با آمدن شما تقويت بشود.» [3]

[1] «تأثِیر و تأثر انقلاب اسلامِی اِیران بر زنان،» فصل‌نامه رِیحانه، شماره 5 (زمستان 1382) ص 195.

[2] فصل‌نامه رِیحانه، شماره 5 (زمستان 1382) ص 195.

[3] همان، ص 192.