انقلاب اسلامى روى داد. در اين دوره، فرهنگ عمومى جامعه با تغيير اساسى رو به رو شد و معيارهاى ازدواج را دگرگون ساخت. مثال‌هاى فراوانى در اين باره وجود دارد. از جمله:

دوستان مى‌گويند: آن زمان كه مهدى مجرد بود، خيلى به او يادآورى مى‌شد كه ازدواج كند و ايشان با صداقت وصف‌ناپذيرى بيان مى‌داشت كه آن آدمى كه من با او ازدواج خواهم كرد بايد بتواند قنداقه خمپاره بردارد، اگر چنين آدمى با چنين روحيه‌اى بتواند زندگى كند، مانعى ندارد. در عمل نيز مى‌بينيم به راستى زندگى او، زندگى يك مجاهد و مهاجر فى سبيل‌الله بود ... ازدواجش مصادف مى‌شود با شروع جنگ تحميلى، و مهريه همسرش را اسلحه كلت خود قرار مى‌دهد كه البته جاى شك نيست كه براى مجاهدان راه خدا، گرانبهاترين مهريه، همين اسلحه است. مهدى درست يك روز پس از عقد عازم جبهه مى‌شود. [1]

در همين ايام [1359] بود كه با توجه به توصيه‌هاى كه به او شد تصميم به ازدواج گرفت و پس از توافق با يكى از خواهران خرمشهرى جهت ازدواج به تهران مى‌آيند و در مجلس شوراى اسلامى دو تن از نمايندگان صيغه عقد را جارى كرده و پس از يك مسافرت دو روزه براى اقامت دوباره به اهواز برمى گردد و جالب اينكه مجموع وسائلى كه از تهران براى زندگى به اهواز مى‌برند در صندوق عقب ماشين جاى مى‌گيرد كه شامل يك كارتن كتاب، چند پتو و مقدارى ظروف مى‌شده است. [2]

[1] من ِیک بسِیجِی‌ام: زندگِی‌نامه شهِید سردار سرلشگر پاسدار مهدِی باکرِی (تهران: معاونت انتشارات مرکز فرهنگِی سپاه، 1374) ص 32.

[2] در پرتو عشق: زندگِی‌نامه سردار سرلشگر پاسدار غلامحسِین افشردِی (حسن باقرِی) (تهران: معاونت انتشارات مرکز فرهنگِی سپاه، 1374) ص 6.