طاهره صفارزاده:

در سرزمين آسمانى جبهه كسى به خويش نمى‌انديشد

سيمين‌دخت وحيدى:

بيا كه خصم زبون را به خاك بنشانيم به كوى دوست بشتابيم و سر بيفشانيم‌

صديقه وسمقى:

و سوسنگرد تنها بود غروب گرم در سبحانيه ديدم كه سرود رزم بر لب داشت‌

شهلا آهنج:

باز مى‌خواند مرا تا آسمان ليك من نبشته‌ام خاموش و سرد [1]

هسته‌هاى پشتيبانى‌

جلوه‌هاى ديگر همراهى خواهران و همسران و مادران مسلمان ايرانى را بايد در تهيه و تدارك اجناس و اقلام مورد نياز رزمندگان و سربازان ديد. زنان در حمايت مادى و لجستيكى از جبهه‌هاى جنوب و غرب، از جان و مال خود مايه گذاشتند و صحنه‌هاى به ياد ماندنى و فراموش نشدنى فراوانى خلق كردند.

آنان براى رزمندگان شال و كلاه بافتند، لباس و ملحفه دوختند و غذاى گرم پختند.

نمونه‌هايى ديگر اين پشتيبانى عبارتند از: زهرا محمدى، از 25 گوسفند نذرى، كله‌پاچه درست مى‌كند و آن را از اهواز به خط مقدم مى‌برد تا صبحانه‌اى براى رزمندگان شود. خانم خاكباز همراه يك گروه از خواهران به جبهه مى‌روند، در شب عيد نوروز براى رزمندگان سبزى پلو و ماهى تدارك مى‌بينند. بيش‌تر

[1] فرِیبا انِیسِی، «زنان، هنر و دفاع مقدس: نگاهِی کوتاه،» وِیژه‌نامه پِیام زن، دفتر چهارم (فروردِین 1384) ص 157 ـ 145.