درس هفدهم

سپاهيان ممتاز

يكى از امتيازهاى عصر ظهور اسلام، وجود جنگجويان سلحشورى بود كه در ركاب رسول گرامى (ص) براى پيشبرد هدفهاى دينى به جهاد پرداختند. پيروزى هر نيروى رزمى در گروى سه ركن اساسى است: اول فرماندهى لايق، دوم رزمندگان جنگاور و سلحشور و سوم تجهيزات مناسب.

درباره ركن اول يعنى فرماندهى لايق در درسهاى گذشته بحث كرديم و نشان داده شد كه پيامبر خدا (ص) نمونه كامل يك فرمانده لايق بود و در سايه تلاشهاى بى‌وقفه حضرتش اسلام، جهانگير شد.

ركن اساسى دوم يعنى «رزمندگان» موضوع درس حاضر است كه در آن نشان داده خواهد شد كه پس از قدرت فرماندهى رسول خدا (ص) سلحشورى و توان رزمى آن دلاور مردان بود كه بينى گردنكشان عرب را به خاك ماليد. آنها بودند كه دست از زندگى شستند و جهاد در راه خدا را پيشه خود ساختند و تا رسيدن به هدف متعالى خود لحظه‌اى از پاى ننشستند؛ همانها كه قرآن كريم درباره ايشان مى‌فرمايد:

(مِنَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلًا) [1]

برخى از مؤمنان بزرگمردانى هستند كه به عهد و پيمانى كه با خدا بستند وفا كردند. پس برخى به شهادت رسيدند و برخى ديگر به انتظار ماندند و هيچ عهد خدا را تغيير ندادند.

ركن سوم مورد بحث ما نيست، چون در آن روزگار ابزار جنگى ساده بود و تكنيك‌

[1] احزاب، آِیه 23.