پيچيده‌اى نداشت. با اين وجود، چنان كه در همين درس اشاره مى‌كنيم، رسول خدا (ص) به اين امر اهميت مى‌داد و سعى مى‌كرد تا سلاح كافى را براى رزمندگان اسلام تأمين كند.

براى درك عظمت رزمندگان صدر اسلام و امتيازهايى كه داشتند كافى است آنان را با پيروان حضرت موسى مقايسه كنيم. وقتى موسى (ع) از قومش خواست كه در راه خدا همراه او بجنگند، آنان سرباز زده، گفتند: ما اينجا مى‌نشينيم، تو و خدايت به جنگ برويد و تا دشمن در شهر باشد، ما بدان وارد نمى‌شويم؛ در حالى كه چنين مواردى در تاريخ جنگهاى صدر اسلام ديده نمى‌شود. جز افراد معدودى كه ممكن است از جنگ سرباز زده باشند. عموم مسلمانان با دشواريهاى جنگ ساختند و شانه از زير بارش خالى نكردند.

مناسب‌ترين تعبيرى كه براى آن رادمردان مى‌توان به كار برد سپاهيان ممتاز است، چون آنها همه ويژگيهاى يك سرباز و رزمنده ممتاز را داشتند و به بيشتر آنها مى‌توان عنوان سرباز نمونه را داد. هم اينك اين ويژگيها را مورد بحث و بررسى قرار مى‌دهيم و از صفاى روح آن پاكان براى هر چه پربار شدن بحث مدد مى‌جوييم.

ايمان راسخ‌

سپاهيان اسلام ايمانى راسخ و عقيده‌اى استوار داشتند و ثبات و پايدارى آنها ناشى از ديندارى بود. پاسدارى از حريم اعتقاد بود كه آنان را واداشت هر گونه ملاحظه خويشاوندى را كنار گذارند و رو در روى نزديكترين خويشاوندانشان بايستند. ديده نشده است كه كسى نسبت به پدر و برادرش كه در صف سپاهيان كفر بود، نرمشى به خرج دهد و يا اگر به اسارت سپاه اسلام درمى‌آمد، شفاعت كند و وسيله آزادى او را بيرون از چارچوب قوانين حكومت اسلامى فراهم سازد.

عتبة بن ربيعه از كافرانى بود كه در جنگ بدر كشته شد. فرزند وى به نام حذيفه در شمار سپاهيان اسلام بود. وقتى جسد عتبه را در چاه مى‌انداختند، رسول خدا (ص) حذيفه را غمگين ديد. از او پرسيد: آيا از كشته‌شدن پدرت ناراحتى؟ گفت: نه به خدا قسم، اما پدرم مردى صاحب رأى، بردبار و با فضيلت بود و من دوست داشتم كه به‌