دستور قرآن كريم بدان معتقد و پايبند بودند.

(يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اطيعُوا اللَّهَ وَ اطيعُوا الرَّسُولَ وَ اولِى الامْرِ مِنْكُمْ) [1]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد اطاعت كنيد فرمان خدا و رسولش و اولياى امرتان را.

در حقيقت آن رشته‌اى كه مسلمانان را منسجم مى‌كرد و به هم پيوند مى‌داد، اطاعت از خداوند و رهبرى بود و عاملى غيراز اين دو در جامعه آن روز نمى‌توانست وحدت ايجادكند.

اخلاص و ايثار

جنگويان اسلام در روزگار آغاز اسلام، مردانى مخلص بودند و از انجام وظايف جنگى جز رضايت خداوند را نمى‌جستند. سرباز نبايد براى رسيدن به اهداف دنيوى بجنگد و بيشتر جنگجويان اسلامى اين ويژگى را دارا بودند. البته اين روحيه حاصل تلاش و مراقبتهايى بود كه پيامبر (ص) به عمل مى‌آورد و پيوسته يادآور مى‌شد كه مبادا رزمندگان در جنگ جز رضاى خداوند را طلب كنند.

روحيّه اخلاص و ايثار رزمندگان اسلام از آنجا ناشى مى‌شد كه پيامبر (ص) به آنها آموخته بود كه در كنار جنگ با دشمن با نفس سركش خويش نيز پيكار كنند. از پيروزيهاى ظاهرى خشنود نشوند و مبارزه با نفس را دشوار بدانند. رزمندگان اسلام با الهام از اين آموزشهاى تعالى‌بخش به جهاد مى‌پرداختند و جان خويش را در طبق اخلاص نهاده، به پيشگاه خداوند تقديم مى‌كردند.

يكى از نمونه‌هاى رزمندگان مخلص اسلام فردى به نام عمروبن جموح است. وى به دليل لنگ بودن پايش از رفتن به جنگ معاف بود و فرزندانش او را از رفتن به جنگ احد بازداشتند، اما او نزد رسول خدا (ص) آمد و عرض كرد: پسرانم مرا از رفتن به جنگ بازمى‌دارند. به خدا سوگند من اميدوارم كه با همين پاى لنگ در بهشت قدم بزنم. [2]

[1] نساء، آِیه 59.

[2] سِیره ابن هشام، ج 3، ص 90.